Komentarze walutowe

Polska waluta pozostaje blisko maksimów z ostatnich dni, głównie za sprawą przesunięć na EURUSD. Obserwowane w poniedziałek cofnięcie po sporych wzrostach z zeszłego tygodnia, ostatecznie nie przyniosło zamknięcia się tej pary poniżej poziomu 1,13, co może wskazywać na siłę trendu wzrostowego.

Powyżej trzynastki: Aktualnie wykres głównej pary pozycjonuje się na 1,1315 (mniej więcej). Wczoraj w nocy rozgrywano nawet 1,1345 - a przecież tak silne euro nie było od marca. Ciekawy efekt daje połączenie maksimów z września 2018 oraz tegorocznego stycznia - bo z takiej linii spadkowej zaczęliśmy się parę dni temu wyzwalać.

Kluczowe informacje z rynków: USA / DANE/ FED (Z PIĄTKU): Oczekiwania rynku na cięcie stóp już w lipcu wzrosły do ponad 66 proc. (łącznie szacuje się przynajmniej dwa ruchy w tym roku po 25 p.b.). Są też głosy, że FED zdecyduje się na poluzowanie polityki już 19 czerwca.

Łatwo przyszło, łatwo poszło. Donald Trump po uzyskaniu ustępstw ze strony Meksyku rezygnuje bezterminowo z wprowadzenia ceł. Oczywiście powoduje to falę optymizmu. Oczywiście ta najważniejsza wojna handlowa, czyli wojna z Chinami nie jest równocześnie ani krok bliżej do zakończenia.

Opublikowane w piątek słabe dane z rynku pracy w USA podtrzymały oczekiwania na 2-3 obniżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. W reakcji na publikację kurs eurodolara osiągnął 7-tygodniowe maksima (1,1345). W ślad za zyskującym euro jeszcze mocniej w górę złoty, który jest na indeksie najwyżej od połowy kwietnia.

Dziś w życie miały wejść „dywanowe” cła na import towarów do USA z Meksyku, jednak w trakcie weekendu dowiedzieliśmy się, że ta decyzja została wstrzymana. W Chinach poznaliśmy dane o handlu, które ponownie nie dają powodów do nadmiernego optymizmu. Na rynkach z kolei zaczyna się rozgrywka przed zbliżającym się posiedzeniem Fed.

Na rynkach coraz mocniej analizowane są implikacje płynące z wojen handlowych dla polityki monetarnej głównych banków centralnych. W tym otoczeniu rośnie wrażliwość na publikowane dane i w jakim stopniu wspierają lub nie decyzje o luzowaniu polityki pieniężnej. W przyszłym tygodniu główna uwaga będzie na raportach z USA i Chin.

Kluczowe informacje z rynków: USA / RELACJE HANDLOWE / MEKSYK / CHINY: Dwudniowe rozmowy na szczycie nie przyniosły konsensusu w temacie rozwiązanie problemu imigracji, co oznacza, że wyższe cła importowe na Meksyk mogą w teorii wejść w życie w najbliższy poniedziałek 10 czerwca. Zdaniem Donalda Trumpa postęp w rozmowach nie był wystarczający.

Euro ma problemy z wypracowaniem pędu wzrostowego, mimo że decyzja Europejskiego Banku Centralnego nie spełniła gołębich oczekiwań rynku. Niewykluczone, że jest to powiązane z nerwowym wyczekiwaniem na kluczowe dane z USA – raport NFP. Jakikolwiek sygnał, że rynek pracy ma się gorzej, będzie podsycał oczekiwania na obniżkę stóp procentowych Fed.

Czwartkowe posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego okazało się sprzyjające dla notowań wspólnej waluty, a to pomogło również złotemu. Komunikat EBC nie zdołał przewyższyć nadmuchanych oczekiwań rynkowych w kierunku gołębiego przekazu. W konsekwencji rynek stopy procentowej oraz euro zyskały na sile. O poranku z kolei otrzymaliśmy porcję danych z Niemiec za kwiecień, które pokazały istotny spadek produkcji przemysłowej oraz spadek w dynamice eksportu.

Europejski Bank Centralny nie ma poważniejszych argumentów w polityce pieniężnej. Wydłuża obietnicę niskich stóp, potwierdza super preferencyjne warunki kredytów w ramach TLTRO-III. Euro zachowuje krótkoterminowe zyski, ale będzie zawracać ze ścieżki aprecjacji. Podobnie w dalszej części miesiąca zachowa się złoty.

Piątkowy, poranny handel na rynku FX przynosi podtrzymanie mocniejszego PLN po wczorajszym podbiciu kwotowań eurodolara. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2721 PLN za euro, 3,7915 PLN wobec dolara, 3,8225 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8137 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,498% w przypadku obligacji 10-letnich.

Sprawy eurodolara: Otóż eurodolar jest obecnie na poziomie 1,1270. Wczoraj po posiedzeniu EBC zakreślił 1,13, zresztą podobnie jak przedwczoraj. Euro było więc mocne i poniekąd nadal jest, w każdym razie nie notujemy kursów takich jak 1,1110 z końca kwietnia czy zbliżone poziomy z końca maja.

Polityka Fed, dane makro z USA, wojny handlowe. Orbitowanie wokół tych trzech tematów przynosi huśtawkę dolara i wszystkiego, co jest z nim powiązane (czyli wszystkiego w ogóle). Dziś do tej mieszanki dołożone zostaje stanowisko Europejskiego Banku Centralnego. Rynek liczy na sygnały luzowania polityki dla wsparcia gospodarki, nawet jeśli na papierze kondycja strefy euro nie pogorszyła się istotnie.

Jeszcze pół roku temu uczestnicy rynku prześcigiwali się, jaki bank centralny jako kolejny po amerykańskiej Rezerwie Federalnej zdecyduje się na podwyżki stóp procentowych. Od tamtej pory wiele się zmieniło i nikt już nie dyskutuje o takim scenariuszu. Nieco inaczej sytuacja wygląda w Polsce, aczkolwiek presja zagraniczna powinna skutecznie tłumić zapędy jastrzębich członków RPP.