Komentarze walutowe

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi podtrzymanie słabszego dolara, co podtrzymuje dobre nastroje wokół walut EM, w tym PLN. Złoty kwotowany jest następująco: 4,2510 PLN za euro, 3,7255 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8258 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7526 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,365% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wieczór z eurodolarem: O 10:00 zaprezentowano odczyt z Europy, a konkretniej - z Niemiec. Był to indeks instytutu Ifo, dość ważny miernik kondycji gospodarki naszych zachodnich sąsiadów. Uzyskano 97,4 pkt przy prognozie 97,2 pkt. Wynik był więc trochę lepszy od założeń. O 16:00 pojawiła się publikacja z USA: indeks Dallas Fed dla przemysłu spadł z -5,3 pkt do -12,1 pkt.

Start tygodnia w bloku G-10 to nadal słaby dolar amerykański. Najskrupulatniej wykorzystuje to dolar australijski. Wypowiedzi władz monetarnych wskazujące na ograniczone pole do luzowania i jego spadającą efektywność pozwalają na piąty kolejny dzień wzrostów AUD/USD. Odnośnie do trwałości tego ruchu pozostajemy jednak bardzo sceptycznie nastawieni ze względu przede wszystkim na nierozstrzygniętą kwestię wojen handlowych.

Zwrot w polityce Fed okazał się katalizatorem potrzebnym do osłabienia amerykańskiej waluty. Za dolara płacimy obecnie najmniej od stycznia, ale w kontekście kilku ostatnich lat nadal jest on dość drogi. Czy zwrot ten jest trwały i szczyt dolara jest ewidentnie za nami?

Główna para wysoko: W piątek pojawiło się kilka istotnych odczytów makroekonomicznych. Indeksy PMI dla przemysłu w Europie wypadły trochę lepiej od prognoz, co mogło być czynnikiem wzmacniającym euro. I tak np. PMI dla przemysłu Niemiec za czerwiec to 45,4 pkt przy prognozie 44,5 pkt. W usługach odnotowano 55,6 pkt (oczekiwano 55,4 pkt). PMI we Francji przebił prognozy w obu kategoriach.

Sentyment rynkowy poprawił się wraz z przekonaniem o proaktywnym luzowaniu polityki czołowych banków centralnych. Jednak trwałość apetytu na ryzyko będzie uzależniona od szans na wygaszenie ryzyk związanych z relacjami handlowymi USA-Chiny. Spotkanie prezydentów Trumpa i Xi podczas szczytu G20 pod koniec przyszłego tygodnia może być punktem zwrotnym dla rynków.

W środę Fed, a dzień wcześniej EBC dały jasno do zrozumienia, że ruszają w stronę bardziej ekspansywnej polityki, co z zadowoleniem zostało przyjęte przez rynki. Ale wciąż jesteśmy w gąszczu niepewności w temacie globalnej polityki handlowej w połączniu z rosnącymi napięciami geopolitycznymi na linii USA-Iran.

Fed po części sprostał oczekiwaniom rynkowym. Był zdecydowanie bardziej gołębi niż ostatnio. Z drugiej strony nie można powiedzieć o jakimś nagłym i wyraźnym zwrocie i jasnej deklaracji kolejnych ruchów. Czy jednak Fed zdecyduje się na cięcia stóp procentowych czym ucieszy Donalda Trumpa i rynki finansowe? Czy jednak będzie stał na straży swojej niezależności i będzie reagował na spływające dane makroekonomiczne, które pokażą jaki jest faktyczny stan gospodarki.

Przed nami bez wątpienia najbardziej wyczekiwana decyzja FOMC w tym roku, a jej istotność została spotęgowana przez wczorajsze komentarze szefa EBC Draghiego oraz prezydenta USA Trumpa. Zakomunikowanie otwartości do cięć stóp procentowych w tym roku jest scenariuszem bazowym, ale wszystko może skomplikować troska o niezależność banku centralnego. Poprzeczka dla gołębiego wydźwięku Fed wisi wysoko.

Ten tydzień miał należeć do amerykańskiej Rezerwy Federalnej, kto wie może tak będzie, niemniej jednak już wczoraj uwagę uczestników rynku skradł prezes Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghi. Jego wypowiedź w portugalskim mieście Sintra odbiła się echem na różnych klasach aktywów i rzuciła cień na fundamenty europejskiej gospodarki, która bez stymulacji pieniężnej nie może żyć.

Za nami niezwykle ciekawe kilkanaście godzin na rynkach finansowych. Prezes EBC M. Draghi daje zielone światło do wznowienia stymulacji monetarnej w strefie euro, czym momentalnie osłabia euro. Spotyka się to z krytyką prezydent USA D. Trump, który oświadcza, że to nieuczciwa konkurencja względem amerykańskich firm. Dolar najwyżej od początku czerwca.

WIELKA BRYTANIA / BREXIT / PARTIA KONSERWATYWNA: Boris Johnson nie wziął udziału w niedzielnej debacie kandydatów na szefa Partii Konserwatywnej. Według grafika, jutro odbędzie się druga runda głosowania nad kandydaturami, która zawęzi proces dalszego wyboru.

Zaczyna się odliczanie do środowej decyzji FOMC, która może zdefiniować, jakie dla rynków będą kolejne miesiące. Rynek liczy na dużą dawkę gołębiości, ale mocno wykrystalizowane oczekiwania często stają się przeszkodą do jednoznacznej interpretacji przekazu. W odwodzie rusza konferencja EBC w Sintrze i prezes Draghi będzie miał kilka okazji, by „uzupełnić” stanowisko banku.

W środę Rezerwa Federalna stanie przed nie lada zadaniem. Rynek oczekuje, że zasygnalizuje gotowość do „prewencyjnego” obniżenia stóp w lipcu. Jednak napływające na bieżąco dane nie wskazują na konieczność cięcia. W maju gospodarka nadal prężnie się rozwijała. Scenariusz spadku stóp o 70 pkt bazowych, jak to obecnie wycenia rynek, jest naszym zdaniem mało realny, a w najbliższych dniach dojdzie do korekty oczekiwań.

Od początku czerwca tematem numer jeden na rynkach finansowych jest możliwa obniżka stóp procentowych przez Fed. W środę dowiemy się, czy taki życzeniowy scenariusz jest realny. Ten tydzień przyniesie jednak znacznie więcej bardzo istotnych wydarzeń.