Komentarze walutowe

Brak nowych informacji w temacie szczepionek i rozmów handlowych USA-Chiny i inwestorzy utracili pretekst do ciągnięcia wycen w jakimkolwiek kierunku. Zapatrzenie w jutrzejsze przemówienie prezesa Fed Powella oznacza, że najbliższe 24 godziny zaoferują niewiele w kontekście zmienności rynkowej.
Plan gry został ustalony: gołębie sygnały zmian w strategii Fed będą idealnym argumentem za wznowieniem deprecjacji USD, ...

Niemiecki indeks akcji DAX30 znajduje się już tylko kilka procent od historycznych maksimów, co mogłoby sugerować dobrą sytuację gospodarczą. Ta musi być jednak daleka od normalności, skoro niemiecki rząd zdecydował się ratować miejsca pracy przez kolejne dwa lata. Podejście w zakresie wspomagania rynku pracy bardzo różniło się w zależności od kraju.

Dolar we wtorek nieznacznie zyskuje tylko w relacji z japońskim jenem i nowozelandzkim dolarem, a traci wobec pozostałych - ogólnie jednak zmiany nie są duże (w grupie G-10 spadek wobec NOK to 0,28 proc.). Widać wyczekiwanie na mocny fundamentalny impuls, jakim może okazać się wystąpienie szefa FED na sympozjum w Jackson Hole, które planowane jest na czwartek.

Kilka dni temu mogliśmy usłyszeć o przełożeniu rozmów handlowych z Chinami. Prezydent stwierdził, iż obecnie „nie ma ochoty rozmawiać z Chinami”. W nocy jednak do rozmów doszło, co stało się kolejnym pretekstem dla Wall Street do bicia rekordów. Rozmowy odbyły się na szczeblu urzędniczym, ale to dla rynków wystarczy, aby nabrać przekonania, że wszystko jest na dobrej drodze i nie grożą nam nowe konflikty.

Nagłówki w temacie szczepionek oraz oznaki konstruktywnego przebiegu rozmów handlowych USA-Chiny dają rynkom pomocną dłoń, wyciągając indeksy giełdowe na nowe szczyty. Ale na FX widoczna jest walka przywrócenie słabości dolara. Wygląda na to, że zawirowania z końcówki ubiegłego tygodnia zostawiły po sobie ślad i rezerwę inwestorów do podejmowania świeżego ryzyka.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX ponownie nie przynosi istotniejszych zmian na poziomie eurodolara oraz PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,3879 PLN za euro, 3,7156 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0840 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8647 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,331% w przypadku obligacji 10-letnich.

Końcówka poprzedniego tygodnia na rynkach walutowych była czasem względnej siły amerykańskiego dolara. Wartość waluty USA przez większość dnia rosła, co pozwoliło notowaniom indeksu dolara (FUSD) zakończyć cały miniony tydzień na plusie. W drugiej połowie piątkowej sesji na plus zaskoczyły dane makro ze Stanów Zjednoczonych.

Rynki pozostają pod dominującym wpływem niepewności wobec fundamentów dolara przy odepchnięciu na bok dyskusji nad danymi makro. To po części znak wakacyjnego handlu z małą liczbą katalizatorów. Ostatni tydzień sierpnia prawdopodobnie podtrzyma ten schemat, choć można oczekiwać okresowej wrażliwości: EUR na indeks Ifo, USD na indeks nastrojów konsumentów, NOK, SEK i CAD na PKB.

Od maja większość publikacji makroekonomicznych zaskakuje pozytywnie. To splot sprawnego otwarcia gospodarek i bardzo obniżonych oczekiwań. Ta seria jednak zdaje się dobiegać końca, najdobitniej pokazują to sierpniowe indeksy PMI z Europy.

Słabość dolara powróciła w czwartek, gdyż rzekomo jastrzębi wydźwięk minutek FOMC okazał się jedynie pretekstem do oczyszczenia rynku ze źle uczepionych zleceń sprzedaży USD, ale nie wystarczył na generalną odmianę nastawienia inwestorów do amerykańskiej waluty. Wraca risk-on z pomocą wzrostów na rynku akcji, ale wakacyjna niska płynność i brak solidnych katalizatorów sprzyjają szarpanemu handlowi.

Wczorajsza sesja wniosła na rynki walutowe wiele emocji. Nie do końca było to zaskoczeniem, ponieważ planowana publikacja minutes z posiedzenia FOMC rozbudziła czujność inwestorów, którzy wyczekiwali w niej przede wszystkim wskazówek na temat prowadzonej przez Fed polityki monetarnej w najbliższych miesiącach.

Fed pozostaje gołębi, ale w opublikowanych wczoraj minutkach z lipcowego posiedzenia FOMC nie przypomniał o tym, ani też nie zasugerował, że zamierza agresywnie pogłębić ekspansywne nastawienie. Dokument nie spełnił wygórowanych oczekiwań rynkowych, oferując powód do wzrostu rentowności obligacji skarbowych i odbicia USD.

Bieżący tydzień coraz dobitniej nakreśla słabość amerykańskiego dolara. Wczoraj notowania FUSD zeszły chwilowo do okolic 92 pkt., czyli do nowych tegorocznych minimów. Dolar stracił na wartości w relacji do głównych globalnych walut. Notowania eurodolara wczoraj poszybowały w górę do prawie 1,1965 i dopiero pod koniec sesji oddały część tych wzrostów. Tak czy inaczej, wzrost notowań tej pary walutowej ponad 1,1915 oznacza wybicie się na najwyższe poziomy od maja 2018 roku, czyli od ponad dwóch lat.

Informacje okołorynkowe przechodzą bez echa, podczas gdy dominuje jeden trend – słabość USD. Dolar traci na całej linii, nie tylko wobec głównych walut, jak euro czy funt, ale wczoraj jedną z lepiej radzących sobie walut był złoty. Nowe rekordy S&P500 wzmacniają przekonanie, że rajd ryzyka będzie trwał.

W ostatnim czasie pisałem, że złoty nie wykorzystuje szans jakie stwarza hurraoptymizm na globalnych rynkach i to może się zemścić. Wczoraj jednak kluczowe poziomy wreszcie padły, a dolar jest najtańszy od niemal dwóch lat. Na froncie makroekonomicznym w zasadzie nie wydarzyło się wiele.