Komentarze walutowe

Seria rekordów w USA kontynuowana jest w najlepsze. Wczoraj indeks spółek technologicznych Nasdaq zamknął się na rekordowym poziomie po raz czwarty w ciągu ostatnich pięciu sesji. Jednocześnie padł też rekord zdiagnozowanych przypadków koronawirusa – ponad 60 tys. Optymizm widoczny w tym tygodniu na rynkach rozpoczął się od „zaordynowanej” hossy w Chinach, a rynki globalne bardzo chętnie przyjęły ten kierunek.

Czwartkowy, poranny handel przynosi słabe umocnienie polskiej waluty, jednak najbardziej prawdopodobnym scenariuszem wydaje się dalsza stabilizacja kursów. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,4700 PLN za euro, 3,9328 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 4,1994 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu spadły do okolic 1,330% w przypadku papierów 10-letnich.

W bieżącym tygodniu dane makroekonomiczne nie budzą już tak wielu emocji niż w poprzednim tygodniu. Zamiast tego, inwestorzy skupiają się w dużo większym stopniu na kwestii drugiej fali pandemii oraz możliwych ograniczeń z nią związanych. Liczba nowych zakażeń w USA urosła do rekordowych poziomów na początku lipca, natomiast niektóre kraje powróciły do wprowadzania restrykcji (np. Chiny czy Australia).

Wakacyjny zastój zaczyna przejmować kontrolę nad handlem w tym tygodniu. Albo to, albo niezdecydowanie bierze się z równoważącego się wpływu czynników ryzyka. Poniedziałkowy rajd ryzykownych aktywów został wczoraj przygaszony przy niemilknącej debacie o szybkości ożywienia gospodarczego w obliczu niepokojącego przerostu liczby zachorowań na COVID-19. Czyli nic nowego.

Wydawałoby się, że pandemia koronawirusa jest już tak dużym obciążeniem dla gospodarek, że wszystkie siły powinny być nakierowane na zwalczanie jej negatywnych skutków i jak najszybszy powrót do organicznego wzrostu gospodarczego. Niestety, Europa ma jeszcze inne problemy. Jednym z nich jest Brexit.

Dolar zaczyna lekko zyskiwać we wtorek, niwelując wczorajsze osłabienie, ale w ruchu nie widać przekonania. Podobnie globalny rynek akcji nie kontynuuje wczorajszej zwyżki, a inwestorzy czekają na świeże impulsy. Z łatwością przyszło wczoraj rynkom odsunąć na bok wszelkie statystyki związane z rozwojem pandemii COVID-19, a skupić uwagę na sygnałach wzmocnienia gospodarki.

Złoty nie wykorzystał wczorajszej euforii na giełdach i od początku tygodnia jego notowania zmieniły się nieznacznie. Tymczasem niewykluczone, że informacje z frontu walki z pandemią sprowadzą inwestorów na ziemię. Czy to oznacza wzrost ceny euro powyżej 4,50? Poniedziałek przyniósł na rynkach nieokiełznany optymizm, wywołany przez chińskie władze, które zachęcały do kupna akcji.

Początek nowego tygodnia przynosi słabą passę amerykańskiego dolara. Wartość indeksu dolara spada poniżej 97 pkt., a notowania eurodolara pną się do okolic 1,1280. Amerykański dolar znajduje się głównie pod presją sytuacji związanej z pandemią Covid-19 w Stanach Zjednoczonych – to właśnie w tym kraju sytuacja jest obecnie najtrudniejsza.

Przeglądając strony internetowe najważniejszych mediów ekonomicznych i konfrontując je z wykresami indeksów giełdowych dziś o poranku można dostać zawrotu głowy. Napływające informacje są niemal wyłącznie negatywne, na rynkach panuje euforia. Czy to ma jeszcze sens? Zajrzyjmy na czołówki poważanych globalnych serwisów.

Wirus rozprzestrzenia się po świecie przy dziennym przyroście przypadków powyżej 200 tys., jednak rynki zdają się zepchnąć obawy na bok, znajdując uspokojenie w stabilnym wskaźniku zgonów i postępach w opracowywaniu szczepionki. Ryzykiem pozostaje, że napływające dane przestaną wspierać scenariusz szybszego odbicia ożywienia.

Początek nowego tygodnia na rynkach przynosi podbicie układów risk-on na parkietach w Azji co wspiera odbicie eurodolara oraz teoretycznie powinno być korzystne dla PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,4601 PLN za euro, 3,9536 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1959 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9421 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,327% w przypadku obligacji 10-letnich.

Raport NFP z rynku pracy USA bez wątpienia był lepszy od oczekiwań i sugeruje, że w momencie gromadzenia danych przez Departament Pracy ożywienie gospodarcze prężnie przyspieszało. Wyróżnienie punktu w czasie jest jednak kluczowe, biorąc pod uwagę ponowny wzrost liczby zachorowań na wirusa i przywracane restrykcje. W rezultacie raport NFP jest już starą informacją w obliczu nowych ryzyk na horyzoncie.

Czwartek był ostatnim dniem handlu w USA i rozpoczęty dość nerwowo tydzień zakończył się w euforycznych nastrojach. Wszystko za sprawą raportu z amerykańskiego rynku pracy, który pokazał wzrost zatrudnienia o niemal 5 milionów osób. Co jednak tak naprawdę oznacza ten raport? W trakcie poprzedniej recesji (podczas której S&P500 spadł o ponad 58% do poziomu 666 punktów, niewiele powyżej 20% obecnej wartości) zatrudnienie spadło o 8,7 miliona osób w nieco ponad 2 lata (pomiędzy styczniem 2008 a lutym 2010).

Wczorajsza sesja na globalnych rynkach finansowych była pełna emocji, głównie tych pozytywnych. Na plus zaskoczyły liczne odczyty danych makroekonomicznych, w tym głównie tych dotyczących aktywności przemysłowej. Dla inwestorów ważne były zwłaszcza dobre odczyty indeksów PMI w przypadku największych światowych gospodarek, w tym USA, Chin, Niemiec czy Francji.

Kondycja gospodarki USA wygląda lepiej niż kondycja jej populacji. Kolejne twarde dane makro potwierdzają, że ożywienie przyspiesza i dokonuje się naprawa po wiosennej zapaści. Jednocześnie raporty o postępach wirusa przynoszą ponure rekordy. Szarpane wahania notowań w obu kierunkach powodują, że trudno stwierdzić, na ile rynek zdyskontował już poprawę w danych, a na ile zamierza przełożyć na ceny obawy o drugą falę zachorowań.