Komentarze walutowe

Na dolarze widoczne są marginalne zmiany, po tym jak jeszcze wczoraj wieczorem doszło do skorygowania części wcześniejszej zwyżki w ślad za odbiciem na Wall Street. Informacją jaka wsparła rynki akcji była decyzja FED o poluzowaniu tzw. reguły Volckera wprowadzonej w 2010 r., co pozwoli bankom uwolnić część deponowanych środków.

Wydawałoby się, że rekordowa liczba dziennych przypadków koronawirusa wywoła rynkową panikę. Jednak raz jeszcze bykom z pomocą przyszedł bank centralny. Poza wynikami stress-testów złagodzono regulacje inwestycyjne. Fed ogłosił wczoraj, że amerykańskie banki komercyjne są wystarczająco zdrowe, aby przetrwać nawet niekorzystny scenariusz kryzysu.

Dolar podtrzymuje umocnienie ze środy, po tym jak nastroje pogorszyły się po kolejnych doniesieniach nt. rosnącej dynamiki zakażeń COVID-19 w USA, ale i też innych krajach (Australia, Japonia), a także spekulacjach o możliwym pogorszeniu relacji handlowych pomiędzy Europą, a USA - Biały Dom rozważa nałożenie ceł na produkty w wysokości 3,1 mld USD, co może wiązać się z planami wprowadzenia tzw. podatku cyfrowego, który uderzyłby w amerykańskie koncerny.

Rynki w końcu zaczynają przywiązywać większą uwagę do rosnącej liczby zachorowań na koronawirus w USA. Czy to przez przebijanie rekordów z kwietnia, czy przez brak czynników balansujących związanych z ożywieniem – to nie jest nieistotne, kiedy zagrożone są pozycje na kilka dni przed rozliczeniem kwartału.

Środa przyniosła mocny zwrot rynkowych nastrojów. Podstawowym powodem są pogarszające się dane epidemiologiczne. Swoje dołożył też prezydent Trump, zapowiadając nowe cła na UE i Wielką Brytanię. W konsekwencji umocnił się dolar. W ostatnich komentarzach wskazywałem na fakt, iż rynki dość swobodnie podchodzą do kwestii pogarszających się statystyk epidemiologicznych.

Nowy rekordowy szczyt indeksu Nasdaq wyraźnie pokazuje, jak bardzo inwestorzy obawiają się drugiej fali zachorowań na koronawirusa. Niekończące się tnie finansowanie z banków centralnych, otwartość rządów na ekspansję fiskalną oraz niechęć władz do przywracania lockdownu są skutecznym lekarstwem na wszelkie obawy.

Indeksy PMI to rynkowy hit ostatnich lat. Jako jedne z pierwszych pokazują tendencje w gospodarkach i na ogół robią to bardzo celnie. Dlatego inwestorzy euforycznie zareagowali na mocne wzrosty tych indeksów w czerwcu. Czy jednak ta wiara nie jest ślepa? Wstępne czerwcowe indeksy PMI odnotowały drugi kolejny mocny wzrost z historycznie niskich wartości w kwietniu.

Poranny, środowy, handel na rynku FX przynosi lekkie cofnięcie się kwotowań eurodolara po wczorajszym podbiciu nastrojów związanych z publikacjami PMI. PLN pozostaje w ramach konsolidacji – złoty kwotowany jest następująco: 4,4435 PLN za euro, 3,9260 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1580 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9131 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,39% w przypadku obligacji 10-letnich.

Sporo zamieszania w nocy wywołały komentarze doradcy handlowego Białego Domu Petera Navarro, który zasugerował, że podpisana w styczniu umowa handlowa z Chinami jest skończona. Szybkie dementi ze strony samego prezydenta Trumpa pozwoliło na uspokojenie nastrojów na rynkach, ale mogliśmy otrzymać przedsmak nowej strategii Białego Domu w kontaktach z Chinami pod kampanię prezydencką.

Pogarszające się statystyki pandemii i niejasne relacje USA-Chiny to zbyt mało aby popsuć rynkowe nastroje. Wczoraj po słabszym otwarciu znów dominował optymizm, a największe amerykańskie spółki technologiczne odnotowały rekordy wszechczasów. Skorzystał też złoty. Podejście rynków do statystyk pandemii można uznać za nieco zagadkowe.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX nie przynosi istotniejszych zmian na wycenie PLN podczas gdy eurodolar stabilizuje się przy 1,1260 USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,4389 PLN za euro, 3,9421 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1594 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9127 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,351% w przypadku obligacji 10-letnich.

Debata o ryzykach wynikających z rosnącej liczby zachorowań w USA pozostaje motywem przewodnim dla nastrojów rynkowych, chociaż wahania cen aktywów pozostają stłumione, gdyż niepewność nie przeradza się w ucieczkę od ryzyka. Dziś rano czynnikiem balansującym stały się lepsze wieści o opanowaniu epidemii w Pekinie. Mimo to na rynku są miejsca, gdzie pozycjonowane jest wystawiane na ciężką próbę.

W tym roku obserwujemy dużą zmienność złotego w relacji do dolara. Po ucieczce do amerykańskiej waluty na początku pandemii w ostatnich tygodniach złoty odrabiał straty. Jednak dolar znów drożeje i kosztuje blisko 4 złote. Patrząc na kurs dolara z fundamentalnego punktu widzenia dolar pozostaje bardzo przewartościowany.

Na rynkach ścierają się tematy odbicia ożywienia z obawami o drugą falę zachorowań, co utrzymuje ceny aktywów w nerwowym zawieszeniu. Mimo to zanika chęć inwestorów do bagatelizowania zagrożeń związanych z wirusem, jak tylko silniej zaakcentowane zostaną sygnały odbicia wskaźników makro. W kolejnych dniach testem nastrojów będą odczyty PMI z Europy i USA.

Po czwartkowym schłodzeniu nastrojów nie cichną obawy o drugą falę zachorowań, ale brak wstrząsających informacji skłania inwestorów do utrzymania status quo i spokojnego wyczekiwania weekendu. Wahania w ta i z powrotem są męczące, więc nie zaszkodzi zakończyć tydzień wcześniej. Kalendarz w piątek jest lekki z częściową uwagą na spotkaniu europejskich przywódców w sprawie funduszu naprawczego.