Komentarze walutowe

Gracze w USA uznali, że brak porozumienia w sprawie ograniczenia produkcji ropy naftowej to dobra informacja dla spółek i gospodarki, co podbiło notowania indeksów. Dolar stracił na wartości, ale jest jedynie korekta ostatnich zwyżek jego wartości. Przed końcem miesiąca ponownie wykaże siłę. Złoty wewnętrznie słabszy, może lekko stracić.

Sytuacja na głównej parze: Poranek na głównej parze wita nas poziomami rzędu 1,1315-20. Eurodolar utrzymuje się zatem dość wysoko, ale rejon, który ostatnimi czasy rozpoznaliśmy jako opór (ok. 1,1330) zadziałał we właściwy sposób, tzn. powstrzymał jeszcze większą aprecjację euro.

Powyżej trzynastki: Eurodolar oscyluje, gdy piszemy te słowa, w okolicach 1,1325-30 – co oznacza dzienne maksima i zarazem test lokalnego poziomu oporu. Wykres w zasadzie od rana szedł powoli w górę (minima z sesji to jak na razie ok. 1,1275), niemniej jakimś dodatkowym impulsem do tego mogła być gołębia wypowiedź Williama Dudleya z Rezerwy Federalnej.

Redukcja długich pozycji w dolarze amerykańskim przez inwestorów na rynku kontraktów terminowych trwa w najlepsze. Długie pozycje netto na indeksie amerykańskiej waluty (długie pozycje – krótkie pozycje) zmniejszyły się do poziomu 13 849 kontraktów, według zeszłotygodniowych danych CFTC, co jest najniższą wartością od czerwca 2014 roku.

Negatywny scenariusz dla notowań ropy i rynku akcyjnego stał się faktem. Podczas weekendowego spotkania przedstawicieli 16 producentów ropy naftowej, którzy odpowiadają za połowę światowego wydobycia nie doszło do żadnej formy porozumienia.

Fiasko wysiłków na rzecz zamrożenia poziomu wydobycia wywołuje silne, kilkuprocentowe załamanie cen ropy i nadaje ton notowaniom na giełdach i rynku walutowym. Przypomnijmy, że długa pozycja spekulacyjna netto w notowaniach ropy przybierała ostatnio rekordowe, najwyższe w historii poziomy.

Brak porozumienia w sprawie ograniczenia produkcji ropy naftowej osłabia ceny surowca, giełdy w Azji i źle wróży nastrojom dla emerging markets i ryzykownych aktywów na początku tygodnia. Złoty lekko straci na wartości. W dalszej części tygodnia w centrum uwagi posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego.

Sytuacja głównej pary nie uległa wielkim zmianom od piątkowego popołudnia. Wykres oscyluje w pobliżu 1,1280 – z jednej strony oznacza to, że nie przebito ubiegłotygodniowych minimów i na razie nie ma realnego ryzyka szybkiego zjazdu do 1,1145-50, z drugiej natomiast – że nie doszło do powrotu w rejon 1,1330-40.

Wspólnym mianownikiem było jedynie nieznaczne osłabienie dolara, zarówno wobec walut surowcowych, jak i defensywnych. Giełdowe indeksy lekko pod kreską, dość zniżkowała za to ropa. Na rynku walutowym brak wyraźnego schematu riks-on/risk-off. Najsilniejszy był dziś dolar nowozelandzki, zaś zaraz za nim defensywny jen. Reszta również umocniła się wobec dolara, ale skala zmian nie była duża.

Sytuacja na wykresie: Właściwie od początku kwietnia eurodolar poruszał się w konsolidacji, obejmującej zakres 1,1330 – 1,1460, jeśli brać pod uwagę (w przybliżeniu) skrajne wartości. Nie było jasne, w którą stronę kierować notowania.

Kluczowe informacje z rynków: Chiny: Ludowy Bank Chin ustalił średni kurs USD/CNY na poziomie 6,4908 wobec 6,4891 wczoraj. Opublikowane zostały też kluczowe dane makro. Dynamika PKB w I kwartale spowolniła do 6,7 proc. r/r z 6,8 proc. r/r (zgodnie z szacunkami, choć jest to najniższy poziom od 7 lat), ale już dane nt. marcowej dynamiki produkcji przemysłowej, ...

Spotęgowany w Polsce kryzys konstytucyjny oraz idące w parze rysy na wizerunku naszego państwa wśród zagranicznych obserwatorów i przede wszystkim inwestorów, zaczyna zbierać żniwa także na rynku.

Dane z USA miesiąc temu przestały pozytywnie zaskakiwać, a kluczowi decydenci (Yellen, Dudley) przybrali skrajnie ostrożną postawę. Wczorajsze, rozczarowujące odczyty inflacji, zwłaszcza na poziomie wskaźników bazowych dostarczają silnych argumentów frakcji gołębi w Fed i nie dają podstaw do wyceny szybszych podwyżek stóp. Dlatego też dolar powinien pozostać słaby.

W ostatnich miesiącach szeroko pojęty rynek coraz bardziej zaczyna zwracać uwagę na dane z Chin, które stają się nie mniej ważne niż publikacje ze Stanów Zjednoczonych. Nie inaczej było w tym tygodniu, gdzie centralnym punktem kalendarza była dzisiejsza noc i cała paczka danych, które opisują stan gospodarki Państwa Środka.

Odbicie cen ropy naftowej nie znalazło jeszcze odzwierciedlenia w wynikach inflacji w USA. Nadal nie ma presji na wzrost cen. Fed może czekać z podwyżkami. Dziś ważny odczyt produkcji przemysłowej. Doniesienia z Chin bez niespodzianki. Gospodarka jest na stabilnej ścieżce spowolnienia.