Komentarze walutowe

FOMC w nowym, bardziej jastrzębim składzie decyzyjnym nie powinien zmienić nastawienia względem grudniowego posiedzenia. Do marca zostały jeszcze dwa miesiące i to informacje z rynku oraz gospodarki zdecydują o tym kiedy druga podwyżka w cyklu się zmaterializuje. Brak zmian w treści Komunikatu ma potencjał by nieznacznie umocnić dolara do walut defensywnych.

Środowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi stabilizację kwotowań złotego po wczorajszym zaskakującym umocnieniu w drugiej części sesji. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,4472 PLN za euro, 4,0997 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0265 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,8700 PLN w relacji do funta szterlinga.

Ostatni miesiąc ubiegłego roku przyniósł jedno z najważniejszych wydarzeń w świecie finansów od wielu lat. Rezerwa Federalna zdecydowała się, po raz pierwszy od ponad dekady, podnieść poziom stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych i tym samym stopa funduszy federalnych wzrosła z przedziału <0,00% - 0,25%> do przedziału <0,25% - 0,5%>.

Wystarczyło, aby doszło do wymazania wcześniejszych spadków cen ropy (chociaż pytanie na ile taki ruch nie jest nazbyt ryzykowny przed danymi nt. tygodniowych zapasów tego surowca w USA wg. API – dzisiaj i DOE – jutro), aby poprawiły się nastroje na giełdowych parkietach, a waluty silne powiązane z cenami „czarnego złota” poszły znów w górę.

Wtorkowa sesja przebiega pod znakiem wzrostów w cenach ropy naftowej, co poprawia również sentyment na rynku akcji i powoduje umocnienie głównie dolara kanadyjskiego. Cena za baryłkę ropy naftowej rośnie, a czynnikiem stojącym za wzrostami są najnowsze doniesienia z Iraku.

Krótko trwało odbicie na światowych rynkach. Paliwo do wzrostów dostarczone w zeszłym tygodniu przez słowa Mario Draghiego skończyło się już w poniedziałek. Zakończenie odbicia cen ropy oraz ich powrót do poziomu poniżej 30 dolarów za baryłkę oraz kolejne spadki na giełdach powodują wzrost awersji do ryzyka na rynku.

Rajd ryzyka został anulowany w poniedziałek, a dyktującym warunki ponownie był odwrót ropy naftowej zeszłotygodniowym odbiciu. Handel w Europie otwiera się przy cenie ropy WTI poniżej 30 USD, spadku indeksu giełdy z w Szanghaju o ponad 6 proc. i USD/JPY poniżej 118. EUR/PLN wraca ponad 4,49.

Po poprawie nastrojów wywołanej przez zapowiedź wzmocnienia działań łagodzących przez M. Draghiego nie ma już śladu. Rynki nadal obawiają się nadciągającego kryzysu. Dane z USA są z dnia na dzień coraz słabsze. Czy Fed będzie w stanie zasiać jutro nadzieję, że najgorszego da się uniknąć?

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym nie przynosi istotniejszych zmian na wycenie złotego, który stabilizuje się po wczorajszej lekkiej zniżce wobec euro oraz franka. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,4800 PLN za euro, 4,1307 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0730 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,8727 PLN w relacji do funta szterlinga.

Wieści ze Stanów: Wczoraj wypowiedział się publicznie Mario Draghi. W swoim wystąpieniu bronił polityki ultra-niskich stóp procentowych, zapewniając m.in., że nie jest ona aż tak niekorzystna dla osób oszczędzających, jak to się zazwyczaj mówi.

Początek tygodnia, pomimo zwyżki na azjatyckich parkietach, przynosi przecenę zarówno w Europie, jak za oceanem. Poniekąd ponownie za sprawą powrotu spadków na rynku ropy naftowej, która obecnie stanowi istny barometr nastawienia inwestorów do ryzyka.

Po nieco lepszej końcówce tygodnia, co można pośrednio przypisać poprawie nastrojów wokół rynków EM po słowach szefa ECB, a także plotkach wokół możliwych działań ze strony innych banków centralnych, dzisiaj turecka lira powróciła do spadków. Wpływ na to miały też informacje lokalne.

Na rynku głównej pary: Indeks instytutu Ifo uważany jest za dość dobry i ważny miernik kondycji gospodarki niemieckiej. W grudniu wyniósł 108,6 pkt (o tym dowiedzieliśmy się dziś w ramach rewizji, bo wcześniej podawano 108,7 pkt), na styczeń spodziewano się 108,5 pkt – ale finalnie było to tylko 107,3 pkt.

Eurostrefa: Niemiecki indeks IFO spadł w styczniu bardziej, niż oczekiwano (107,3 pkt. wobec 108,6 pkt. po rewizji w grudniu). Pogorszeniu uległ zwłaszcza subindeks przyszłych oczekiwań (102,4 pkt. wobec 104,6 pkt. wcześniej).

W ostatnich dniach rynek walutowy napędzały nadzieje na dalsze luzowanie ze strony Europejskiego Banku Centralnego oraz spektakularne odbicie cen ropy naftowej. Ponadto z polskiej perspektywy, złoty wciąż pozostaje słaby.