Komentarze walutowe

D. Trump wygrał wybory prezydenckie. To już druga, po Brexit’cie, wielka polityczna „niespodzianka” dla rynków finansowych. Może sprowokować 2-3 tygodniową korektę w notowaniach giełd, ale dominujące trendy w średnim terminie nie ulegną zmianie. Złoty do końca roku zyska na wartości.

Środowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi skokowe podbicie zmienności i duże ruchy na większości wycen po zaskakujących wynikach głosowań w poszczególnych stanach w USA. Częściowo przekłada się to również na wycenę PLN.

Jednak Trump? Koń jaki jest, każdy widzi – pamiętamy ową słynną definicję z XVIII-wiecznej polskiej encyklopedii. Rzecz jest mocno zmitologizowana, bo jednak po tym wstępie następował tak naprawdę dłuższy opis rozmaitych faktów związanych z końmi.

Kwestia godzin: Wiadomo, co mamy na myśli. Ale cóż, nie zawsze w analizie rynków finansowych da się być jakoś szczególnie oryginalnym. Zasadnicze tematy po prostu trzeba przypomnieć i omówić – nawet jeśli w tym konkretnym wypadku mamy do czynienia z klarownym zagadnieniem.

Wtorkowy handel przynosi nieznaczne osłabienie się złotego, z tego schematu wyłamuje się jedynie CHF/PLN i GBP/PLN. Dlaczego, skoro teoretycznie większe jest prawdopodobieństwo wygranej Hillary Clinton?

Kluczowe informacje z rynków: Chiny: Bilans handlowy w październiku wskazał nadwyżkę na poziomie 49,05 mld USD wobec 41,99 mld USD we wrześniu (szacowano 51,7 mld USD). Eksport zmalał o 7,4 proc. r/r (wcześniej -10,0 proc. r/r), a import o 1,4 proc. r/r (poprzednio -1,9 proc. r/r).

30 mln Amerykanów oddało już swój głos w wyborach prezydenckich. Patrząc na zachowanie rynków przewagę ma w nich H. Clinton. Czy utrzyma się ona do końca głosowania? Pierwsze wyniki jutro o 4 nad ranem.

Byki na rynkach akcji i klupujący dolara marzą, by dziś około 02:00 czasu polskiego móc odejść od ekranów i udać się na spoczynek. W tej chwili są bowiem trzy realne rozstrzygnięcia wyborów: zdecydowana wygrana Clinton, wygrana Clinton ważąca się do ostatniej chwili oraz wygrana Trumpa rzutem na taśmę.

Czas Clinton i Trumpa: Byłoby truizmem powtarzanie tu oczywistych analiz politycznych i porównywanie Clinton z Trump – co zresztą już robiliśmy w poprzednich dniach. Oboje reprezentują w pewnym sensie środowisko ludzi majętnych i wpływowych, ale doprawdy trudno, by politycy aspirujący w USA do takiego urzędu jak funkcja prezydenta – nie mieli tych cech.

Kandydaci w szrankach: To już jutro. Albo Clinton, albo Trump. Oboje są częścią establishmentu, aczkolwiek trzeba przyznać, że Trump dość dobrze zbudował swój wizerunek kandydata anty-systemowego. Miliardy w gotówce, akcjach czy nieruchomościach mogą to wrażenie osłabiać, ale uwiarygadniają go wrogowie, których ma sporo wśród liberalnej części społeczeństwa, a nawet w samej Partii Republikańskiej.

Kluczowe informacje z rynków: Nowa Zelandia: Dane nt. inflacji CPI za III kwartał zostały zrewidowane w górę do 0,3 proc. k/k i 0,4 proc. r/r, wobec wcześniejszych 0,2 proc. k/k i 0,2 proc. r/r, które były publikowane 18 października.

FBI nie widzi podstaw do wszczęcia postępowania ws. maili H. Clinton. Rynki pozytywnie reagują na tę informację. Dolar w górę, skok notowań meksykańskiego peso. Dalszy wzrost prawdopodobieństwa podwyżki stóp Fed w grudniu po danych z rynku pracy.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym przynosi spadek wyceny złotego na bazie podbicia kwotowań dolara amerykańskiego. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3230 PLN za euro, 3,9065 PLN względem dolara amerykańskiego, 4,0123 PLN wobec franka szwajcarskiego oraz 4,8561 PLN w relacji do funta szterlinga.

Wybuch ryzyka politycznego postawił w tym tygodniu pod presją nie tylko dolara amerykańskiego, ale także ryzykowne aktywa. Wystarczy powiedzieć, że S&P500 spadał w czwartek ósmy dzień sesyjny z rzędu, kurs ropy WTI powrócił w okolice 44,00 USD a kurs uncji złota przekroczył 1300 USD.

Australia: Sprzedaż detaliczna wzrosła we wrześniu o 0,6 proc. m/m (szacowano 0,4 proc. m/m). Poznaliśmy też kwartalny raport nt. polityki monetarnej przygotowany przez RBA. Tezy nie zaskoczyły – RBA wspomniał o trudności w ocenie kondycji rynku pracy, a w kwestii inflacji dał do zrozumienia, że na jej wyraźniejsze odbicie trzeba będzie zaczekać.