Komentarze walutowe

Na Wall Street obserwowaliśmy wczoraj słabość wywołaną informacją o odpływie 100 mld USD depozytów z regionalnego banku First Republic, który już w lutym i marcu br. był "bohaterem" ówczesnego mini-kryzysu bankowego w USA oraz ostrzeżeniem firmy przesyłkowej UPS, że spowolnienie gospodarcze przełoży się w tym roku na wyniki bliższe dolnej granicy wcześniejszych szacunków (S&P 500 -1,58 proc., DJIA -1,02 proc., Nasadaq Composite -1,98 proc.).

Oczekiwania dotyczące inflacji, dane gospodarcze czy przyszłe decyzje dotyczące wysokości stóp procentowych w USA czy w strefie euro. Te rzeczy mają obecnie ograniczony wpływ na działania inwestorów. Okazuje się, że zdecydowanie ważniejsze są wyniki spółek w USA, a w szczególności jednego z ostatnio bardziej znanego banku, który pokazuje, że widmo upadku sektora bankowego w USA wcale nie przeminęło. Czy faktycznie mamy się czego bać? Czy dane finansowe jednego banku są w stanie zmienić nastroje w całym globalnym sektorze finansowym?

We wtorek rano dolar lekko odbija na szerokim rynku, po tym jak wczoraj po południu zaliczył kolejny spadek. Pretekstem jest pogorszenie się nastrojów na rynkach akcji w Azji, chociaż de facto handel był nieco płytszy ze względu na święto w Australii i Nowej Zelandii. Wczoraj po południu inwestorzy dostali słabsze dane regionalnego indeksu FED z Dallas, dzisiaj o godz. 16:00 poznamy analogiczny indeks z Richmond. Kolejne gorsze dane zdają się przeczyć optymistycznemu wskazaniu szacunków PMI dla przemysłu z piątku i podbijać obawy przed publikacją wskaźników ISM w przyszłym tygodniu.

Dolar amerykański nie tracił tak mocno od dawna, jak było to na początku ostatniego tygodnia kwietnia, tuż przed kluczową decyzją o wysokości stóp procentowych, która będzie miała miejsce początkiem maja. Jeszcze niedawno wieszczono dalsze podwyżki w Fed nawet do września tego roku, a teraz spekuluje się o tym, że w maju ma mieć miejsce ostatnia podwyżka. Czy kryzys bankowy w końcu doprowadził do osłabienia perspektyw gospodarczych w USA, na co wskazują indeksy regionalne?

Euro od jakiegoś czasu pozostaje jedną z najsilniejszych walut świata. Kurs EUR/USD powrócił powyżej poziomu 1,10, chociaż nie przekroczył swego ustanowionego ponad tydzień temu ponad rocznego maksimum. Euro ustawiało swe nowe przynajmniej roczne maksima względem m.in. australijskiego dolara, chińskiego juana, japońskiego jena, południowokoreańskiego wona, tajwańskiego dolara i kanadyjskiego dolara.

Miniony tydzień pomimo obfitego kalendarza makro, zawierał pozycje drugiego kalibru, które nie wpłynęły znacznie na zmienność na rynku. Dax po trzykrotnym testowaniu poziomu 15900 pkt w końcu skapitulował i nieco oddalił się od tego pułapu. SP500 nie zdołał pokonać oporu na 4190 pkt. a w krótkim terminie wykres sygnalizuje spadki. EUR/USD cały czas przebywa w wąskiej konsolidacji. Jak na razie wyjście powyżej 1,1 było jedynie chwilowym incydentem ale brak zdecydowanej korekty sugeruje, że przed nami kolejny atak tego poziomu i próba wyjścia wyżej.

Poniedziałkowy handel zaczynamy z dolarem przy 4,20 zł, a euro przy 4,61 zł. Względem piątku nie widać większych zmian, ale podobnie jest na szerokim rynku. Kluczowy dla rozdania na złotym, EURUSD pozostaje wokół poziomu 1,0975. Dzisiaj w kalendarzu mamy publikację indeksu Ifo z Niemiec, która może być ważna w kontekście ostatnich mieszanych szacunków PMI, ale sporo danych pojawi się też ze strony naszego krajowego GUS - mowa o sprzedaży detalicznej, produkcji przemysłowej, produkcji budowlano-montażowej i cenach PPI za marzec.

Początek tygodnia na rynkach jest dość senny. Brak istotnych informacji to dobra informacja dla złotego, który ostatnio radzi sobie dobrze. Złotego wspierają także europejskie dane, nawet jeśli zawierają one pewne niepokojące tendencje. W piątek poznaliśmy wstępne dane o aktywności gospodarczej w strefie euro, Japonii i USA. Zacznijmy od danych ze strefy euro, które można określić jako najbardziej kontrowersyjne.

Za nami kolejne kluczowe dane z europejskich gospodarek w postaci indeksów PMI z sektora przemysłowego i usługowego. Od pewnego czasu mieliśmy rozdźwięk w tych dwóch sektorach, ale za kwiecień doszło do jego powiększenia: w przemyśle oczekuje się dalszego cofnięcia, natomiast usługi rozkwitają. Czy jest to dobra perspektywa dla europejskiej gospodarki czy raczej mocniejszy sygnał ostrzegawczy, że zaraz w usługach może być podobnie lub nawet znacznie gorzej niż w przemyśle.

W piątek dolar zyskuje wyraźniej na szerokim rynku, wyjątkiem jest tylko jen, który już nieraz był beneficjentem podbicia risk-off na rynkach. Inwestorzy zdają się obawiać, że polityka banków centralnych pozostanie restrykcyjna na dłużej, co wprost oznacza, że oczekiwania, co do obniżek stóp procentowych mogą okazać się płonne. Tymczasem najbliższe tygodnie mogą przynieść serię słabszych odczytów makro, które na powrót każą się zastanowić, czy rzeczywiście powinniśmy spodziewać się tzw. łagodnego lądowania gospodarki.

Główna para walutowa co prawda znajduje się niżej niż szczyt wyznaczony w ostatnim czasie, ale cały czas notowania graniczą z poziomem 1,10. Lekkie pogorszenie nastrojów na giełdach nie wpłynęło na spadki głównej pary walutowej. Wczoraj otrzymaliśmy minutki z marcowego posiedzenia EBC. Za 2 tygodnie kluczowa decyzja europejskiej instytucji, która będzie miała miejsce dzień po tej podjętej przez Rezerwę Federalną.

Wczoraj rynki dyskutowały o zaskakująco wysokich odczytach inflacji w Wielkiej Brytanii, oraz o "prostowaniu" się oczekiwań, co do działań FED w tym roku (obniżki stóp najwcześniej od listopada), czy też otwartych furtkach do podwyżek stóp w RBA, czy BOC, a tymczasem pojawiły się kolejne zaskoczenia. Ekonomiści szacowali, że inflacja CPI w Nowej Zelandii pozostanie w I kwartale na wysokich poziomach, tymczasem nieoczekiwanie dane wypadły... niżej.

Na rynku mamy duże uspokojenie i pewnego rodzaju wyczekiwanie na kolejny impuls. Indeks VIX – obrazujący nerwowość na amerykańskim rynku akcyjnym osiągnął najniższy poziom od listopada 2021 roku, co sugeruje, że obawy o stabilność sektora bankowego w USA prawdopodobnie na razie się skończyły. Z kolei implikowana zmienność kursu EUR/USD także jest bliska najniższych poziomów w tym roku. Wielka Brytania zaprezentowała zaskakująco wysokie dane inflacyjne. Funt zyskał na tej informacji umiarkowanie względem USD oraz nieco bardzie zdecydowanie w relacji do euro.

Dzisiejsza sesja rozpoczyna się od całkiem pozytywnych informacji ze świata. Inflacja w Nowej Zelandii wypada niżej od oczekiwań, co sugeruje, że presja cenowa zmniejsza się również na drugim krańcu ziemi. Nieco bliżej, gdyż za naszą zachodnią granicą ceny producenckie zaliczają potężny spadek. Inflacja PPI spadła do poziomu nieobserwowanego od połowy 2021 roku. Czy jednak będzie to miało duże przełożenie na Polskę? Warto pamiętać, że duża część niemieckiego przemysłu jest zasilana gazem. Ceny w zeszłym roku w marcu i kwietniu znajdowały się w pułapie 100-200 EUR/MWh.

Krzywa oczekiwań wobec FED na ten rok bardziej się "prostuje" - model CME FED Watch wskazuje na pierwszą obniżkę dopiero w październiku, prezes Banku Kanady (Macklem) nie zamyka sobie furtki do ewentualnej podwyżki stóp w razie potrzeby, choć wydawało się, że cykl został już zakończony, a dzisiejsze dane o inflacji w Wielkiej Brytanii przesunęły oczekiwania rynku, co do terminalnej stopy procentowej w 2023r. na poziom 5,00 proc. (czyli o 75 punktów baz. więcej, niż teraz), a ruch w maju o 25 punktów baz. jest już niemal pewny.