Komentarze walutowe

Koalicja rządząca pod przewodnictwem premiera Shinzo Abe w niedzielnych wyborach parlamentarnych zdobyła ponad 2/3 głosów, tym samym zapewniając sobie mandat do dalszego prowadzenia reflacyjnej polityki. Wynik wyborów w dłuższym terminie jest negatywny dla jena, jednakże dziś rano presja sprzedaży jeszcze się nie pojawiła.

Początek nowego tygodnia na rynku złotego przynosi kontynuację stabilizacji kwotowań z poprzedniego tygodnia. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1790 PLN za euro, 3,3588 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4793 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,602% w przypadku papierów 10-letnich.

Ostatni tydzień dobitnie pokazał jak odmienny jest modus operandi rynków finansowych od obowiązującego jeszcze przed kilkunastoma miesiącami. Po pierwsze, „klasyczny” risk on/risk off odszedł do lamusa. Korekta na Wall Street co prawda przynosi umocnienie defensywnych przedstawicieli G-10: jena i franka, ...

Minęło pięć dni: Za nami tydzień roboczy, który na eurodolarze z jednej strony przyniósł minima rzędu 1,2250, z drugiej natomiast maksima w pobliżu 1,2495. Co więcej, minima pojawiły się w poniedziałek, a szczyty notowano w środę, czwartek i poniekąd także dziś, albowiem po 14:00 mamy 1,2450, czyli euro jest stosunkowo mocne.

Rekordowo wysoki spadek cen ropy naftowej – za którą podczas wczorajszej sesji po raz pierwszy od pięciu lat płacono poniżej 60 USD za baryłkę – w negatywny sposób wpływa na kondycję i tak osłabionej rosyjskiej gospodarki.

Na rynku walutowym największym przegranym ostatnich dni jest z pewnością norweska korona, której potężne osłabienie spowodowane jest zarówno spadającymi cenami ropy, jak i wczorajszą zaskakującą decyzją Norges Banku o obniżce stóp procentowych. Piątkowa sesja przynosi kontynuacje osłabienia korony, którą po raz kolejny nokautuje dalszy spadek cen ropy.

Przyszłotygodniowa konferencja prasowa Janet Yellen, oraz ukazujący się kilkanaście minut wcześniej komunikat po zakończonym posiedzeniu FED i towarzyszące mu prognozy makro (w tym słynny wykres oczekiwań członków FED odnośnie poziomu stóp procentowych) będą kluczowymi elementami przyszłego tygodnia i tak naprawdę tego miesiąca.

Dobre informacja dla dolara, złe dla euro. Konsumenci w USA zwiększają wydatki, tymczasem w Europie sektor finansowy nie jest zainteresowany tanimi kredytami banku centralnego. Osłabia to parę EUR/USD, ale bez naruszania ważnych technicznie poziomów. Spodziewamy się wznowienia zwyżek i ruchu w kierunku 1,25, a z czasem na wyższe poziomy.

Silne dane o sprzedaży detalicznej z USA na razie jedynie zatrzymały przecenę USD, ale podkreślając kontynuowaną poprawę aktywności gospodarczej USA zwiększają szanse na jastrzębi komunikat FOMC w przyszłym tygodniu. Rynki już mogą znajdować się w punkcie przegięcia, ale wysychająca płynność przed końcem roku mąci obraz.

Piątkowy, poranny handel na rynku złotego przynosi kontynuację konsolidacji z lekkim wskazaniem na osłabienie polskiej waluty. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1730 PLN za euro, 3,3659 PLN względem dolara amerykańskiego oraz 3,4732 PLN wobec franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,623% w przypadku obligacji 10-letnich.

Przy okrągłej wartości: Maksima dzienne z wczoraj i przedwczoraj na eurodolarze lokują się w okolicach 1,2480 – 1,2495. To dość wysokie wartości, jak na ten miesiąc – a jednak wczorajsze zmagania zakończyły się już dużo niżej. Dziś rano, po godzinie piątej, także budzimy się przy 1,24, chwilami nawet nieco niżej.

Wygląda na to, że dolar powraca do trendu wzrostowego, a inwestorzy zaczynają się pozycjonować przed przyszłotygodniowym posiedzeniem FED. Scenariuszy, co się ostatecznie zmieni w komunikacie i prognozach, oraz co usłyszymy podczas konferencji prasowej, jest oczywiście wiele.

Ku 1,24 i niżej? Wczesnym rankiem, jak pamiętamy, eurodolar rezydował dość wysoko, w okolicach 1,2440 – 1,2465. Rynek czekał najpierw na wyniki aukcji pożyczek TLTRO, oczekując popytu na poziomie 150 mld EUR. W istocie okazał się on niższy, wyniósł niespełna 130 mld EUR (informacja została podana po 11:00).

Szwajcarzy pozostali bierni – SNB podczas zakończonego dzisiaj posiedzenia nie zdecydował się na żaden ruch. Stwierdzono jednak, że Bank Szwajcarii jest gotowy do działań, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Czy będzie to w marcu, kiedy ECB może ogłosić decyzję ws. programu QE?

Nerwowość nie ustępuje z rynków finansowych, kiedy spadające ceny ropy naftowej ciągną za sobą indeksy giełdowe. Po trzech dniach redukcji długich pozycji w USD wyczuwalne są pierwsze wątpliwości, czy punkt przegięcia został już minięty, jednak przydałby się impuls do zasygnalizowania zwrotu.