Komentarze walutowe

Zmierzamy do końca generalnie ponurego tygodnia obfitującego w redukcję ryzykownych pozycji przy odnowionych obawach o zagrożenia związane z pandemią. Dzisiejsze odbicie aktywów ryzykownych jest tylko pozorną oznaką poprawy nastrojów raczej dyktowaną porządkowaniem pozycji przed weekendem.
EUR/USD spadł pod 1,18, ale dolar jest silniejszy także wobec jena i franka. Jest tylko jeden zwycięzca trendu ucieczki od ryzyka.

Wczorajszy dzień przyniósł sporą zmienność na rynkach, ale skończyło się jak zwykle – powrotem kupujących na rynek akcji i stłumieniem sporych ruchów, które mogliśmy obserwować w trakcie dnia. Sporo mówiło się o kwartalnym rebalancingu, ale jak na razie nie wpłynął on istotnie na żaden z rynków. Rebalancing to proces dopasowywania pozycji w portfelu funduszy zgodnie z ustalonym celem.

Ostatnie godziny handlu na rynku FX przyniosły spadek eurodolara poniżej 1,18 USD, a EUR/PLN zanotował najwyższe poziomy od 2009r. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,6313 PLN za euro, 3,9303 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1802 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4092 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,461% w przypadku obligacji 10-letnich.

Bark apetytu na ryzyko widoczny jest w zachowaniu wielu aktywów przy utrzymującej się niepewności o konsekwencje trzeciej fali. Wczorajsze odczyty PMI dały przynajmniej odrobinę nadziei, że każda kolejna runda restrykcji pandemicznych jest mniej szkodliwa dla gospodarki od poprzedniej. Mimo to rynki aktualnie weszły w tryb rewaluacji w dół perspektyw ożywienia z uwagą skupioną na statystkach zachorowań i hospitalizacji.

Na rynku można wyczuć niezdecydowanie. Niby rentowności amerykańskich obligacji przestały rosnąć, a jednak nie prowadzi to do dalszej eskalacji optymizmu, tak dominującego przez większość tego kwartału. Dolar jest coraz mocniejszy, a to zwykle nie dzieje się bez przyczyny. Tematem zastępczym dla inwestorów stał się zablokowany Kanał Sueski, co wpływało głównie na notowania ropy naftowej (której eksport z Rosji i Bliskiego Wschodu do Azji jest przez to utrudniony), ale wiadomo, że nie jest to historia, którą rynki będą żyć na dłuższą metę.

Dolar nadal zyskuje na większości głównych ustawień, a wspiera go utrzymujący się tryb risk-off. Jego powodem nie są bynajmniej rosnące rentowności amerykańskich obligacji (te pozostają na najniższych poziomach w ostatnich dniach), a rosnące obawy, co do perspektyw globalnej gospodarki ze względu na problemy ze szczepieniami, oraz wydłużające się głownie w Europie lockdowny.

Klasyczny risk-off uderza w rynki finansowe, gdyż odnowione obawy o rozwój pandemii COVID-19 i potencjalną eskalację nacjonalizmu szczepionkowego poddają w wątpliwość dotychczasowe strategie reflacyjne. Indeksy są niżej, zyskuje dolar, a obawy o perspektywy globalnego ożywienia najlepiej obrazuje przecena ropy naftowej.

Wtorek był dniem mieszanych nastrojów na rynku. Tendencją, która się wyróżniała było umacnianie się dolara amerykańskiego, a to z kolei zaczyna coraz bardziej szkodzić polskiemu złotemu. Do tej pory bowiem ruchy na globalnych rynkach naprawdę są nieduże. Sygnałem, że „coś” zaczyna się dziać są zmiany ceny ropy.

Wtorek przynosi powrót do mocniejszego dolara na szerokim rynku, po tym jak w poniedziałek amerykańska waluta korygowała się korzystając z faktu cofnięcia się rentowności amerykańskich obligacji, oraz podbicia na Wall Street. Dzisiaj wspomniane rentowności dalej spadają (dla papierów 10-letnich do 1,65 proc.), ale na nastrojach ważą dyplomatyczne tarcia pomiędzy Chinami, a USA, UE, Wielką Brytanią i Kanadą, ...

Pomimo generalnie pozytywnego przebiegu poniedziałkowego handlu (z wyłączeniem Turcji), dziś na rynkach widać negatywne napięcie, za co może odpowiadać przerzucenie uwagi na nowe restrykcje covidowe w Europie. Inwestorzy nie zapominają też o śledzeniu rentowności obligacji USA przed wystąpieniem prezesa Fed Powella i sekretarz skarbu Yellen w Kongresie.

Poniedziałek rozpoczął się od załamania notowań tureckiej liry, ale dalej było już bardzo spokojnie. Złoty nawet zdołał odrobić nieco strat. Rynki przestały już reagować na wydłużanie lockdownów w Europie. Przypomnijmy, że w weekend prezydent Turcji zwolnił szefa banku centralnego, który w ubiegłym tygodniu podniósł stopy procentowe z poziomu 17 do 19% i zastąpił go krytykiem wysokich stóp procentowych.

Poza tym, że w nocy mieliśmy krach na lirze tureckiej, to ...w przestrzeni FX mało co się dzieje. Cofnięcie się rentowności amerykańskich obligacji (10-letnich o 5 p.b. do 1,67 proc.) jakoś nie przełożyło się na osłabienie dolara. Również rynki akcji wydają się być ostrożne, co widać po zachowaniu się kontraktów na amerykańskie indeksy.

W poniedziałek rentowności obligacji USA obniżają się, ale po innych klasach aktywów nie widać oddechu ulgi. Jeszcze przed weekendem Fed ogłosił, że nie będzie przedłużał wyłączenia papierów skarbowych pod wyliczenia wymogów kapitałowych przez banki, co podnosi obawy o utrzymanie podaży obligacji. Tymczasem lira turecka nurkuje po zwolnieniu prezesa banku centralnego.

Turecka lira traciła na otwarciu nawet 16%, co oczywiście doprowadziło do ogromnej luki na parze USDTRY. Para ta zameldowała się na otwarciu rynków w niedzielę wieczorem tuż poniżej historycznych szczytów. Powód nie powinien dziwić – Erdogan zdecydował się na zwolnienie szefa banku centralnego po tym, jak ostatnio doszło do znacznej podwyżki stóp procentowych w kraju.

Apetyt na ryzyko związany z silniejszym ożywieniem nie może przebić się na pierwszy plan, kiedy nastroje są dyktowane przez rosnące rentowności obligacji skarbowych USA. Ponieważ decyzja Fed nie przyniosła uspokojenia, presja może szybko nie zniknąć, wprowadzając zamęt wśród ryzykownych aktywów. Dane makro są drugorzędne, choć chwilową uwagę przyciągną indeksy PMI z Europy i USA.