Komentarze walutowe

Temat inflacji i implikacji dla polityki pieniężnej staje się coraz głośniejszy na rynkach. Jak dotychczas bankierzy centralni podkreślają przejściowy charakter napięć inflacyjnych i nie zamierzają rezygnować z gołębiego nastawienia. Rynek zdaje się kwestionować determinację banków centralnych (głównie Fed), co prowadzi do okresowego wzrostu zmienności. W średnim terminie nie powinno to jednak zagrażać narracji przyspieszającego ożywienia globalnego z korzyścią dla ryzykownych aktywów.

Wczoraj aktywa ryzykowne doświadczyły odreagowania po wcześniejszej przecenie, pomimo wyższego od oczekiwań odczytu inflacji PPI z USA. Tym razem zamiast spirali obaw o pozostanie z akcjami, kiedy inni sprzedają, zadziałało stadne łapanie dołków. Powątpiewanie w słuszność decyzji Fed przestało być potrzebnym pretekstem.

Publikowane w tym tygodniu dane o inflacji z USA to moim zdaniem najgorsze wiadomości, jakie rynek dostał w tym roku. Jednak reakcja na nie była krótkotrwała, co pokazuje, że inwestorzy nie chcą ich do siebie przyjmować. Od środowej publikacji inflacji cen konsumenta w USA media ekonomiczne zalewane są tłumaczeniami, dlaczego inflacja na poziomie 4,2% oraz inflacja bazowa 3% (najwyższa od ponad 25 lat) to nic takiego.

Najwyższa od połowy lat 90-tych. Tak na ten moment prezentuje się inflacja bazowa w USA. Choć wywołana częściowo czynnikami przejściowymi jest dużo wyższa niż większość oczekiwała ekonomistów. Życie przedstawicieli Rezerwy Federalnej właśnie mocno się skomplikowało. Plan Fed na ten rok był prosty. Pomimo ożywienia gospodarczego prowadzić ekstremalnie ekspansywną politykę, windując ceny aktywów zasłaniając się niską inflacją i troską o najuboższych.

W środę dolar jest mocniejszy na szerokim rynku, chociaż zmiany nie są znaczne. Można to tłumaczyć pozycjonowaniem się inwestorów przed publikacją danych nt. inflacji CPI w USA za kwiecień, którą poznamy o godz. 14:30. Globalna tendencja idzie w stronę zaskoczeń "na plus", co widać chociażby po naszym regionie (Węgry, Czechy), stąd też inwestorzy mogą mieć kolejny "dylemat" w kwestii szukania odpowiedzi na pytanie, a co na to FED?

Dziś oczy inwestorów zwrócone są w kierunku danych inflacyjnych ze Stanów Zjednoczonych. Rynek co prawda oczekuje wzrostu wskaźnika CPI (wyższy odczyt jest już w cenach), jednak gdyby dane okazały się wyższe od konsensusu, dalsze spadki indeksów giełdowych, która stanowią na razie jedynie korektę, są wysoce prawdopodobne. W USA oraz na całym świecie toczy się dyskusja na temat inflacji. Wpływa ona na oczekiwania Rezerwy Federalnej a tym samym determinuje przyszłą ścieżkę kursu dolara amerykańskiego.

Środowa sesja azjatycka była wyjątkowo nerwowa. Szczególnie na Tajwanie, gdzie doszło do giełdowego mini-krachu. Powód to skupisko… 6 przypadków koronawirusa. Tajwan bardzo rygorystycznie od samego początku podszedł do pandemii, dzięki czemu wyspa tak naprawdę jej uniknęła. Należy do grupy krajów, które bardzo zdecydowanie reagowały na najmniejsze ogniska, oczywiście kosztem kontroli społeczeństwa, na co w Azji ogólnie jest większe przyzwolenie.

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi nieco mocniejszego dolara, bez wyraźnego wpływu na PLN. Złoty kwotowany jest następująco: 4,5414 PLN za euro, 3,7448 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1338 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,2858 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,8% w przypadku obligacji 10-letnich (wzrost o blisko 10 pbs).

We wtorkowy ranek uwagę zwraca odbicie dolara na szerokim rynku, przecena na rynkach akcji, oraz wyraźne wzrosty rentowności amerykańskich obligacji (10-letnie powróciły ponad poziom 1,60 proc.). Sentyment popsuł się jeszcze wczoraj po południu za sprawą przeceny spółek technologicznych na Wall Street (Nasdaq spadł ponad 2 proc.), co tłumaczono obawami przed wysoką inflacją (dane CPI z USA poznamy jutro).

Przebudzenie obaw inflacyjnych psuje optymizm budowany na rozczarowującym raporcie z rynku pracy USA. To niesamowite, jak jednocześnie można się uspokajać spodziewaną biernością Fed i jednocześnie obawiać się reakcji banku centralnego na wzrost cen surowców. Wahania nastrojów towarzyszą też złotemu w oczekiwaniu na uchwałę Sądu Najwyższego.

Obecny tydzień jest tygodniem z inflacją, gdyż każdego dnia mamy przynajmniej jeden taki raport. Ponieważ rynki wiedzą już, że mamy silne ożywienie, inflacja jest w centrum zainteresowania, bo może potencjalnie ograniczyć to ożywienie poprzez wymuszenie zacieśnienia pieniężnego. Festiwal publikacji zaczął się od danych z Norwegii, które pokazały wzrost cen producenta aż o 22,5% (ogromny udział sektora naftowego), ale inflację CPI na poziomie 3% - zgodnie z oczekiwaniami.

Poniedziałek przynosi próbę odbicia dolara po stratach poniesionych w piątek w wyniku publikacji słabych danych z rynku pracy (NFP zaledwie 266 tys. etatów w kwietniu wobec konsensusu na poziomie 1 mln), które podkreśliły słuszność ostrożnej retoryki FED wobec potencjalnych, wcześniejszych zmian w polityce monetarnej. W efekcie w piątek wieczorem obserwowaliśmy wyraźny powrót apetytu na ryzyko i strategii reflacyjnych.

Raport z rynku pracy USA zamknął ustaw wołającym o wcześniejsze normalizowanie polityki Fed. Dolar traci, podczas gdy aktywa ryzykowne mają świeży impuls do umocnienia. Pomaga to także złotemu, bardziej niż zmiana tonu prezesa NBP. Marzenia o milionie prysły w momencie. W kwietniu w sektorze pozarolniczym USA przybyło zaledwie 266 tys. nowych miejsc pracy, ćwierć tego, co było prognozowane.

Druga połowa ubiegłego tygodnia przyniosła lawinowe osłabienie się amerykańskiego dolara. Po części jest to efekt słabszych danych z rynku pracy USA, ale w większej mierze podejścia Fed do ryzyka wzrostu inflacji. Tymczasem dane o kwietniowej inflacji poznamy w tę środę. Opublikowany w piątek raport z rynku pracy USA pokazał wzrost zatrudnienia o 266 tys. Oczywiście nie są to katastrofalne dane, ale rynek liczył na niemal milion oraz dalszy spadek stopy bezrobocia, co potwierdziłoby ekspresowe tempo ożywienia amerykańskiej gospodarki.

Na rynku walutowym przejawia się to odejściem od dolara, rynek akcji sporo optymizmu ma już w cenach, za to nowym motorem wzrostów są surowce. Dane makro są analizowane pod kątem potwierdzenia otwierania gospodarek i poprawy perspektyw ożywienia w drugiej części roku. W najbliższych dniach odczyty inflacji mogą podsycać dyskusję o przyszłości polityce monetarnej. W Polsce pod lupą uchwała Sądu Najwyższego ws. kredytów frankowych.