Komentarze walutowe

Czy to rozmowy ostatniej szansy? Amerykanie zapewniają, że dalej wierzą w rozwiązanie dyplomatyczne, ale wczoraj prezydent Joe Biden nie wykluczył już, że Rosja może zdecydować na zbrojne uderzenie na Ukrainę. Putin wydaje się być w szachu własnych wewnętrznych rozgrywek, ale i też może chcieć sprawdzić, na ile Zachód jest jednomyślny w sprawie sankcji i innych działań odwetowych. Jest oczywiste, że ten konflikt bardziej uderzy gospodarczo w Europę, niż USA. Czy rynki uwzględniają to w swoich scenariuszach?

Podczas dzisiejszej sesji o 13:30 poznamy zapiski z ostatniego posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego, co może mieć wpływ zarówno na euro, jak i na europejskie indeksy giełdowe. Jak na razie EBC pozostaje daleko w tyle za Fed, czy BoE w kwestii normalizacji polityki monetarnej, jednak rosnąca inflacja może być czynnikiem, który w końcu zmusi bankierów do działania. Natomiast spekulujący na lirze powinni także zachować ostrożność w okolicach godziny 12:00, kiedy poznamy decyzję CBRT w sprawie stóp procentowych.

Rynek zaczyna być tak przekonany o tym, że FED mocno się pomylił w ocenach inflacji, że zaczyna wierzyć w to, że teraz decydenci zrobią wszystko, aby przywrócić swoją wiarygodność. Czy jednak podwyżka stóp procentowych w marcu aż o 50 p.b. byłaby słusznym rozwiązaniem? Opinia wygłoszona jeszcze podczas weekendu przez Williama Ackmana ze znanego funduszu Pershing Square trafiła jednak na podatny grunt.

Czasem, gdy rynki czegoś się obawiają, dzieje się dokładnie odwrotnie. Tak było ze złotym w końcówce minionego roku. Jeszcze pod koniec listopada za euro płaciliśmy ponad 4,70 złotego i wiele osób obawiało się, że kombinacja wysokiej inflacji i „majstrowania” przy kursie wywinduje te notowania jeszcze wyżej. Stało się dokładnie na odwrót, ale czy dobra passa nie dobiega końca? Pomiędzy 26 listopada a 12 grudnia kurs euro spadł o ponad 20 groszy. Nie ma jednego czynnika, który mógłby wyjaśnić w całości ten ruch. Moim zdaniem składa się na to kilka rzeczy.

Po poniedziałkowym święcie amerykański rynek kapitałowy budził się dziś rano do życia i od razu ustanowił nowy cykliczny szczyt rentowności 10-letnich obligacji skarbowych USA. Dziś rano osiągnęły one najwyższy od 2 lat poziom 1,838 proc. Również dziś rentowność tamtejszych 2-latek po raz pierwszy wyszła powyżej poziomu 1 proc. Nowe cykliczne szczyty rentowności ustanawiały dziś rano również 10-latki w Indiach, Południowej Korei, Grecji, Francji i w naszym kraju. Wyjątkiem były obniżające wysokość podstawowych stóp procentowych Chiny, gdzie rentowność 10-latek spadła poniżej 2,79 proc. czyli najniższego poziomu od 1,5 roku.

Obawy, co do słabego otwarcia tygodnia na Wall Street zaczynają sie materializować (opóźnienie o jeden dzień wynikało z faktu święta w USA). Sentyment wokół amerykańskich akcji zaczyna się pogarszać, gdyż inwestorzy są mniej pewni dobrych perspektyw dla spółek w kontekście szalejącej inflacji. Na to nakłada się jeszcze fakt, że FED zwyczajnie przegapił dobry moment na zacieśnienie polityki i w 2022 r. będzie ścigał się z czasem nie patrząc na krótkoterminowe wahnięcia koniunktury (ostatnie odczyty makro i fakt szalejącego wariantu Omikron wskazują na możliwe spowolnienie w I kwartale), co nie jest pozytywne dla rynków akcji.

W jednym z niedawnych komentarzy pisałem o przedwczesnej radości wielu komentatorów liczących na rychły spadek inflacji. Choć w perspektywie roku inflacja zarówno na świecie, jak i w Polsce spadnie, wzrosty cen ropy tego nie ułatwią. Optymizm dotyczący inflacji wynikał z faktu, iż w grudniu w niektórych krajach była ona niższa niż w listopadzie, szczególnie w odniesieniu do cen producentów.

Piątkowe dane z USA były słabe - siadła zwłaszcza grudniowa sprzedaż detaliczna i pogorszyły się styczniowe nastroje konsumentów. Rekordy zakażeń Omikronem nie napawają optymizmem, co do perspektyw wzrostu gospodarczego na I kwartał. Swoje prognozy zaczynają obniżać instytucje finansowe (np. Goldman Sachs). Nie zmienia to jednak faktu, że ekonomiści za winnego tego stanu rzeczy wskazują rekordową inflację i zaniechania FED w ostatnich miesiącach.

Ostatnie tygodnie na rynku walut to nieustanna koncentracja na polityce Fed. W tym tygodniu jednak kalendarz w USA jest lżejszy, a to okazja, aby przyjrzeć się też innym wątkom. Jak na przykład notowaniom funta. Funt ma za sobą nienajgorszy rok. Choć dolar ogólnie zyskiwał w drugiej połowie 2021, funt wybronił się przed większymi spadkami. Doskonale widać to na kursie pary GBPPLN, gdzie po raz ostatni „taniego” funta mieliśmy pod koniec 2020 (okolice 4,80), a obecnie jesteśmy blisko 5,50 złotego.

Za nami pierwsze dwa tygodnie nowego roku, więc czas też na pewne mini-podsumowanie. Statystyka pokazuje, że za ten okres słabsze od dolara były tylko turecka lira i rosyjski rubel - waluty, które mają swoje specyficzne problemy natury bardziej politycznej. Liderami były węgierski forint, południowoafrykański rand, oraz korona czeska. Na czwartym miejscu znalazł się polski złoty.

Po trzech wzrostowych sesjach Nasdaq-a z poniedziałku, wtorku i środy mogło się wydawać, że nerwowa sytuacja w tym segmencie amerykańskiego rynku akcji została opanowana. Przebieg czwartkowej sesji chyba jednak rozwiał to wrażenie. Nasdaq Composite ponownie silnie spadł tracąc 2,51 proc. i kasując całość zysków z dwóch poprzednich sesji. Takie zachowanie tego indeksu wydaje się o tyle istotne, że słabość z przełomu poprzedniego i obecnego tygodnia doprowadziła do przełamania dolnego ograniczenia bardzo pięknego (oczywiście w skali logarytmicznej) kanału trendu wzrostowego, ...

W ostatnich miesiącach standardem stały się zaskoczenia inflacją. Rynki początkowo oczekiwały tylko niewielkiego jej wzrostu, ale nawet gdy stało się jasne, że inflacja rośnie, niemal każdy miesiąc pokazywał wzrost powyżej oczekiwań – tak w Polsce, jak i globalnie. Dane za grudzień w pewnej mierze zatrzymały ten trend i na rynku szybko pojawiły się głosy, że najgorsze jest już za nami. Wczorajsze dane o cenach producenta w USA są dobrym przykładem. Tak mierzona inflacja co prawda nie spadła, ale na poziomie 9,7% była minimalnie niższa niż oczekiwano (9,8%), a dla rynków to już coś.

Jeżeli posiłkować się przebiegiem popularnego koszyka dolara (Dollar Index), to naruszył on półroczną linię trendu wzrostowego. To wszystko dzieje się w sytuacji, kiedy teoretycznie FED daje sygnały, że nadchodzący rok będzie okresem wyczekiwanego zacieśnienia polityki monetarnej, w tym też wywołującym duże emocje u inwestorów, procesu redukcji bilansu banku centralnego, czyli de facto zasysania pieniędzy z rynku, które wcześniej były tak ochoczo nań pompowane. Wróćmy jednak do wspomnianego koszyka dolara.

Dolar jest najsłabszy od pierwszej połowy listopada ubiegłego roku. Z kolei na Wall Street trwa odbicie. Prawdopodobieństwo podwyżki stóp procentowych w USA już w marcu urosło do 84 proc. a rynek oczekuje w tym momencie już czterech, a nie trzech jak do tej pory, ruchów ze strony Fed w najbliższych 12 miesiącach. Inflacja w Stanach Zjednoczonych, którą poznaliśmy wczoraj, jest kolejnym raportem, który zbliża rynki do przełomowego momentu, jakim będzie start normalizacji polityki monetarnej prowadzonej przez Rezerwę Federalną.

Dolar nie ma udanego początku roku. Mimo, iż Fed sygnalizuje istotny zwrot w prowadzonej polityce, amerykańska waluta coraz wyraźniej traci na wartości. Korzysta na tym złoty. Reakcja rynku na wczorajsze dane o inflacji w USA była taka, jakby problem nagle zniknął. Dolar zaczął tracić, a giełda ruszyła do góry. Tymczasem właśnie poznaliśmy dane pokazujące inflację najwyższą od niemal 40 lat na poziomie 7%.