Komentarze walutowe

ECB przykręciło kurek z tanim finansowaniem dla greckich banków, tym samym wywierając presję na rząd w Atenach, aby ten przystał na dotychczasowe warunki bailoutu. Euro jest słabsze, a pogorszenie sentymentu przychodzi razem z odwrotem na rynku ropy.

Złoty pozytywnie zareagował na decyzję o utrzymaniu stóp procentowych, ale nie utrzymał całości zysków do zakończenia sesji. Rada zaanonsowała bowiem spadek oprocentowania na kolejnym posiedzeniu. Potencjał aprecjacji rodzimej waluty w krótkim terminie jest ograniczony. Na rynku międzynarodowym euro może chwilowo tracić, ale z czasem silniej odreaguje.

Dzisiaj o poranku rynek znajduje się w momencie odzyskiwania równowagi po wczorajszych dość znaczących ruchach. Głównym tematem wczorajszego dnia był komunikat EBC o zaprzestaniu uznawania długu rządu Grecji jako zabezpieczenia pod transakcje, albowiem bank centralny nie jest pewny pozytywnego zakończenia negocjacji z Grecją.

Poranny, czwartkowy handel na rynku złotego przynosi kontynuację stabilizacji PLN, pomimo wczorajszego lekkiego umocnienia po decyzji RPP. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,1657 PLN za euro, 3,6679 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,9718 PLN względem franka szwajcarskiego.

A wydawało się, że eurodolar w dość szybkim tempie i w miarę pewnym krokiem zmierza ku mocnej korekcie wzrostowej, czyli na korzyść euro. Przedwczoraj notowano maksima bliskie 1,1530, wczoraj przy 1,1485 – czyli niżej, ale jednak wciąż można było sądzić, że impet byków tylko odrobinę przygasł.

Teoretycznie trudno mówić o dużym zaskoczeniu, jeśli spojrzeć na konsensus rynkowy odnośnie dzisiejszej decyzji RPP i na ostatnie działania Rady, ale z drugiej strony pewne nadzieje na obniżkę stóp procentowych istniały.

Oczywiście dzięki lepszym odczytom indeksów PMI za styczeń. W poniedziałek poznaliśmy dane dla przemysłu (53 pkt. wobec oczekiwanych 52,6 pkt.), we wtorek dla budownictwa (59,1 pkt. wobec szacowanych 57 pkt.), a dzisiaj dla usług (57,2 pkt. względem 56,3 pkt. w prognozie). Tym samym w każdym przypadku dane były na poziomie wyższym od tego z grudnia.

Poranek na rynku walutowym mija stabilnie. Notowania uspokajają się po wczorajszych dynamicznych ruchach jakie nastąpiły po zakończeniu sesji europejskiej. Wczoraj zauważalnie zmniejszyła się awersja do ryzyka, co widoczne było m.in. w przepływie kapitału z bezpiecznych rynków do bardziej ryzykownych aktywów.

Dziś poznamy rezultat dwudniowego posiedzenia Rady Polityki Pieniężnej. Zdaniem ankietowanych przez agencje Reuters oraz Bloomberg ekonomistów stopy powinny pozostać na niezmienionym poziomie.

Rozpoczął się proces korygowania dominujących przez ostatnie miesiąc silnych trendów na różnych klasach aktywów. Taka tendencja potrwa co najmniej kilka tygodni. Euro będzie zyskiwać, ceny towarów wzrosną. Złoty powinien dalej zyskiwać chyba, że do gry wkroczą władze monetarne. Dziś obniżka stóp jest mało prawdopodobna.

Wybicie górą? Czytelnik mógłby uznać znak zapytania w tytule tej części raportu za zbędny, bo przecież widać, że notowania wybiły się z kilkudniowej konsolidacji i doszliśmy do 1,1470 (taki poziom na EUR/USD widzimy ok. 7:30), a byliśmy i wyżej.

Poranny, środowy handel na rynku złotego przynosi stabilizację kwotowań polskiej waluty w rejonie 8-tygodniowych maksimów. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1720 PLN za euro, 3,6350 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,9279 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,088% w przypadku papierów 10-letnich.

RBA jednak ściął stopy procentowe, czym nieco zaskoczył rynek – efektem jest silna przecena dolara australijskiego. Duży wpływ na nią mają też nowe oczekiwania, które zakładają jeszcze 2 obniżki o 25 p.b. do końca roku. Prawdopodobieństwo cięcia w marcu wynosi 55 proc., ale już w kwietniu sięga 95 proc.

Poranek na rynku walutowym upłynął dość stabilnie. W przypadku większości walut G10 nie zaobserwowano większej zmienności, a notowania otworzyły się w pobliżu wczorajszego zamknięcia pod koniec sesji europejskiej.

Jeszcze dwa miesiące temu wszystko wskazywało na to, że powoli zaczynać się będzie okres normalizacji polityki monetarnej na świecie. Stany Zjednoczone miały być drugą gospodarką rozwiniętą po Nowej Zelandii, która podwyższy stopy procentowe, a pozostałe banki miały po prostu pozostawić parametry polityki monetarnej niezmienione.