Komentarze walutowe

Niemcy: Indeks nastrojów w biznesie (Ifo) wzrósł w sierpniu do 108,3 pkt. z 108,0 pkt. (oczekiwano jego spadku do 107,7 pkt.). Niemniej jest to wynik wyraźniejszego wzrostu subindeksu bieżącej kondycji (do 114,8 pkt. z 113,9 pkt.), gdyż wskaźnik przyszłych oczekiwań minimalnie spadł do 102,2 pkt. ze 102,3 pkt. po korekcie miesiąc wcześniej

Wczorajsza sesja przypominała wydarzenia z kryzysowego 2008 roku, zresztą w przypadku wielu instrumentów finansowych obserwowaliśmy zmienność niespotykaną od tamtego okresu lub nawet od kilkudziesięciu lat. Zakres zmian na parze NZDUSD ponad 10% co oznacza ruch największy od 1985 roku, a jeszcze większe zmiany obserwowaliśmy na bardziej egzotycznych parach.

Strach przekroczył wczoraj granice mierzalności. Rynek opcji na S&P500 stał się przejściowo tak płytki, że obliczanie indeksu VIX cieszącego się mianem wskaźnika strachu zostało zawieszone. Z kolei małą głębokość rynku walutowego obrazują dynamiczne, skokowe tąpnięcia i wystrzały kursów. O ile nocny ruch USD/ZAR do 14,00 nie jest aż tak bardzo szokujący, to runięcie NZD/USD z 0,6570 do 0,6130 nakazuje zachować ostrożność.

Choć spadki cen akcji na giełdzie w Chinach się pogłębiły, pojawiają się sygnały, że po Czarnym Poniedziałku na światowych rynkach finansowych nastąpi odbicie notowań aktywów. Do końca tygodnia nastroje będą się poprawiać. Kupujący przecenione akcji liczyć będą na pozytywne sygnały z sympozjum bankierów centralnych w Jackson Hole.

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi lekki spadek wyceny polskiej waluty z uwagi na podażowe nastroje utrzymujące się wokół walut EM. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2429 PLN za euro, 3,6744 PLN wobec dolara amerykańskiego, 5,7881 PLN względem funta szterlinga oraz 3,9303 PLN w relacji do franka szwajcarskiego.

Rynki finansowe, w szczególności zaś forex, mają to do siebie, że co jakiś czas określony temat staje się nich swego rodzaju "samograjem", o którym można pisać, zdawałoby się, bez końca. Trzy lata temu była to np. Hiszpania, później Cypr czy Grecja, w międzyczasie też kwestie tego, czy Fed zakończy swoją operację QE – i czy EBC zacznie swoją. A potem znów Grecja – itd. Tym razem padło na Chiny.

Epicentrum i fale: Nie można jeszcze mówić o całościowym, ogólnym i długotrwałym kryzysie finansowym na świecie, tym niemniej to, co dzieje się w Chinach, a także w paru innych krajach azjatyckich, jest problematyczne.

Grecja: Nie udała się misja stworzenia rządu przez lidera opozycyjnej Nowej Demokracji – co było to przewidzenia. To uwiarygodnia termin przyspieszonych wyborów parlamentarnych na 20 września, co wcześniej zapowiedział premier Tsipras, który kilka dni temu podał się do dymisji.

Jeśli ktokolwiek oczekiwał, iż światowa wyprzedaż rozpoczęta w poprzednich dniach zakończy się wraz z początkiem nowego tygodnia, ten srogo się pomylił. Poniedziałkowy poranek przyniósł jeszcze większy odwrót od rynku akcji, a sytuacja na światowych parkietach zaczyna przypominać paniczną wyprzedaż.

Spokojnie, to tylko korekta. Czy ta sentencja okaże się prawdziwa? Zakładamy względnie pozytywną końcówkę sesji na giełdach w Europie i USA w poniedziałek. W dłuższym horyzoncie powodem do obniżenia poziomu strachu może stać się wrześniowe posiedzenie Fed, który w obecnej sytuacji najpewniej po raz kolejny odsunie termin podwyżki stóp.

Rynek finansowy zaczął przejawiać wszelkie cechy awersji do ryzyka. Wyprzedaż akcji przyjmuje dawno niewidziane rozmiary, surowce tracą, a na rynku walutowym wzięciem cieszą się „bezpieczne przystanie”. Czarne chmury zakryły rynki wschodzące i złoty utracił zeszłotygodniową neutralność.

Początek nowego tygodnia na rynku walutowym przynosi spadek wyceny złotego wobec euro oraz kontynuację umocnienia względem dolara amerykańskiego. Polska waluta kwotowana jest na rynku następująco: 4,2384 PLN za euro, 3,7040 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,9284 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,8048 PLN w relacji do funta szterlinga.

Wysoko na głównej parze: W piątek po południu pisaliśmy o tym, że obraz sytuacji znacząco się odmienił w tygodniu, który wówczas się kończył. Ten proces trwa dalej – eurodolar idzie w górę. Wygląda na to, że gracze odłożyli ad calendas graecas, a przynajmniej do grudnia, perspektywę podwyższenia stóp dla dolara.

Ku górze, na północ – te hasła zazwyczaj bywają na eurodolarze sygnałem tzw. dobrych nastrojów, to znaczy niezłych danych makroekonomicznych, względnego uspokojenia w świecie polityki (czy też na jego przecięciu z gospodarką) – i tak dalej. W najgorszym razie, jeśli tych czynników brak, oznaczają krótkotrwałą, niezgodną z fundamentami spekulację. Ale tym razem jest chyba inaczej.

Zbliżając się wielkimi krokami do kluczowego posiedzenia FOMC we wrześniu, wszystkie wydarzenia makro z USA zyskują na większym niż zwykle znaczeniu. Rynkowa awersja do ryzyka podsycana przeceną na giełdach i rynku surowców jest traktowana jako czerwone światło dla normalizacji polityki monetarnej Fed.