Komentarze walutowe

EBC modyfikuje „froward guidance” oraz sygnalizuje, że utrzyma bardzo ekspansywną politykę monetarną przez długi czas. Rada Prezesów nie odniosła się do kwestii programu PEEP. Wpływ na rynek był umiarkowany. W pierwszej reakcji euro umocniło się do dolara, chwilę później obserwowaliśmy ponowne zejście głównej pary walutowej poniżej 1,18. Dax urósł o 0,6 proc. Na zielono również świeciły amerykańskie indeksy, które wyrównały historyczne poziomy.

Pierwsza reakcja na wczorajszą decyzję EBC była lekkim rozczarowaniem, co pokazuje, że pomimo skrajnie ekspansywnej polityki rynki oczekiwały jeszcze więcej. EBC pewnym krokiem podąża śladami zgubnego japońskiego modelu. Największą ogłoszoną wczoraj zmianą był tzw. forward guidance, czyli to, co banki mówią o przyszłych stopach. W teorii miało być to narzędzie służące lepszej komunikacji, w praktyce stało się kolejnym instrumentem, który ma wybić inwestorom z głowy spekulowanie o jakichkolwiek podwyżkach.

Wczorajsza sesja na globalnych rynkach walutowych przyniosła odreagowanie wzrostów wartości amerykańskiego dolara. Po kilku zwyżkowych sesjach, notowania indeksu dolara delikatnie spadły, a dzisiaj rano wartość FUSD otworzyła się poniżej wczorajszego zamknięcia, w rejonie 92,75 pkt.
Podobna sytuacja miała miejsce na wykresie EUR/USD. Notowania eurodolara wczoraj przerwały spadkową passę i odreagowały część wcześniejszych zniżek.

Spoglądając na wczorajsze światowe parkiety giełdowe, można mieć wrażenie, że wirus „delta” został pokonany i przestał istnieć. Nic z tych rzeczy. Inwestorzy po prostu nadal chcą kontynuacji hossy, dlatego też widzimy napływ kapitału w kierunku ryzykownych aktywów. Z trybu risk-off przechodzimy do risk-on dość płynnie. Nastroje zmieniły się o 180 stopni. Rentowności amerykańskich 10 latek podniosły się do poziomu 1,3 proc. Drożeją surowce, w tym ropa naftowa, która wymazała większość ostatnich strat. Oczy uczestników rynku będą dziś skierowane na posiedzenie EBC.

Morze pieniądza potrafi być bardzo przekonywujące. Aż dziw, że zaledwie trzy dni temu na rynkach rządził (choć tylko przez dzień) strach i w sumie nikt do końca nie wiedział dlaczego. Orkiestra nadal gra, stawiając w cieniu dzisiejsze posiedzenie EBC. Wzrost zakażeń koronawirusem, rosnąca inflacja w USA, obawy o spowolnienie światowego wzrostu – cokolwiek to było, rynki szybko o tym zapomniały.

We wczorajszym komentarzu pisałem o tym, że poniedziałkowe zamieszanie nieco sztucznie tłumaczone było obawami o kolejną falę covid. Rozwój wydarzeń zdaje się potwierdzać tę wersję. Ostatecznie wszystko to może być na rękę amerykańskiemu rządowi. Czytelnicy moich komentarzy mogą pamiętać, iż w kwietniu zastanawiałem się nad logiką decyzji Departamentu Skarbu USA, który postanowił pozbyć się ogromnej nadwyżki gotówki ograniczając podaż bonów skarbowych.

Na rynkach finansowych zapanował tryb risk – off. Azjatyckie giełdy rozpoczynają tydzień od spadków. Negatywny sentyment przenosi się na Stary Kontynent. Mała liczba istotnych wydarzeń w kalendarzu makro na początku tygodnia powoduje, że uwaga inwestorów zostaje przekierowana ponownie na doniesienia o rozprzestrzenianiu się nowej odmiany „delta” Covid-19.

Początek tygodnia na rynkach jest dość nerwowy. Uśpieni inwestorzy przebudzili się dopiero w piątek po danych o nastrojach konsumentów i oczekiwaniach inflacyjnych. Dolar umacnia się, a euro traci, a to nie pomaga złotemu. Ubiegły tydzień obfitował w dane o inflacji, szczególnie z USA. Zarówno ceny konsumenta, jak i producenta rosną tam coraz szybciej, co stanowi potencjalnie niebezpieczne połączenie.

Na początku bieżącego tygodnia kalendarz danych makroekonomicznych jest niemal pusty. Z tej przyczyny, na globalnych rynkach finansowych w centrum uwagi pozostają spekulacje na temat dalszych działań banków centralnych (z Rezerwą Federalną na czele), a także pandemia, a przede wszystkim restrykcje związane z rozprzestrzenianiem się wariantu Delta.

To że Fed żyje w swoim świecie, przez co rynki przestały niemal reagować na dane makroekonomiczne, nie oznacza, że są one nieistotne. W tej chwili rozstrzyga się tak naprawdę co dzieje się z amerykańską gospodarką, na ile grozi jej przegrzanie, a na ile nieoczekiwane na razie późniejsze spowolnienie. W tym tygodniu poznaliśmy przede wszystkim dane o inflacji (zarówno konsumenckiej, jak i producenckiej), które pokazują, że problem wzrostu cen, nawet jeśli ostatecznie okaże się w większości przejściowy, nie powinien być bagatelizowany.

Duże zaskoczenie w inflacji z USA przynosi nową falę awersji do ryzyka i podgrzewa dyskusję odnośnie tego, ile jeszcze Fed utrzyma ultra-łagodną politykę. Szczegóły raportu nie dają jasnej odpowiedzi, w jak dużym stopniu wzrosty cen są tymczasowe, stąd nie ma pewności, czy dziś po południu prezes Fed Powell całkowicie zbagatelizuje ryzyko wysokiej inflacji i oddali wizję przyspieszonej normalizacji polityki.

Aż do września 1991 roku należy się cofnąć, aby zobaczyć inflację bazową w USA powyżej bieżącego poziomu 4,5%. Wczoraj dane o cenach konsumenta zaskoczyły po raz kolejny, ale reakcja (pomijając może dolara) była bardzo skromna. Fed całkowicie uśpił rynki. Wzrost wszystkich cen w ujęciu rocznym wyniósł 5,4% i tu również mamy spore zaskoczenie, bo konsensus rynkowy zakładał minimalny spadek z 5% odnotowanych w maju.

Polska waluta nie przerywa serii słabych dni. Od początku tygodnia kurs EURPLN wzrósł o 4 grosze, nieco więcej zyskał CHFPLN, a USDPLN przesunął się aż o 6 groszy za sprawą dodatkowego wsparcia ze strony spadającego EURUSD. Złoty jest słaby nie tylko za sprawą ostatnio silnego dolara na globalnych rynkach, choć jest to jeden z ważniejszych czynników. Tymczasem USD został wczoraj wsparty przez rekordowy odczyt inflacji CPI w czerwcu, co może przybliżać moment normalizacji polityki monetarnej w USA.

Lepsze od spodziewanych dane nt. bilansu handlowego w Chinach (w czerwcu nadwyżka 51,5 mld USD) sprawiły, że chiński juan jest dzisiaj w gronie silniejszych walut. Bilans dla dolara jest mieszany, coraz więcej walut wygrywa w zestawieniu z amerykańską, chociaż zmiany są niewielkie. Najsłabszy w G-10 jest funt, ale traci on zaledwie 0,1 proc. Premier Johnson podtrzymał wcześniejsze decyzje o zniesieniu pandemicznych restrykcji z dniem 19 lipca, chociaż wezwał do dalszego zachowywania większej ostrożności (jaki będzie tego efekt?).

Silna postawa Wall Street i odbicie walut surowcowych sugerują, że rynki zdrowieją po zeszłotygodniowych turbulencjach. Przy wszystkich obawach wokół wariantu Delta wirusa, nie dochodzi do gwałtownej zmiany oczekiwań, jak wirus wpłynie na tempo globalnego ożywienia. Ale odbicie przychodzi powoli i nierównomiernie, co widać chociażby po wciąż słabej postawie złotego. Przydałby się nowy impuls, którym mogą być dzisiejsze dane z USA.