Komentarze walutowe

We wczorajszym komentarzu pisałem o tym, że poniedziałkowe zamieszanie nieco sztucznie tłumaczone było obawami o kolejną falę covid. Rozwój wydarzeń zdaje się potwierdzać tę wersję. Ostatecznie wszystko to może być na rękę amerykańskiemu rządowi. Czytelnicy moich komentarzy mogą pamiętać, iż w kwietniu zastanawiałem się nad logiką decyzji Departamentu Skarbu USA, który postanowił pozbyć się ogromnej nadwyżki gotówki ograniczając podaż bonów skarbowych.

Na rynkach finansowych zapanował tryb risk – off. Azjatyckie giełdy rozpoczynają tydzień od spadków. Negatywny sentyment przenosi się na Stary Kontynent. Mała liczba istotnych wydarzeń w kalendarzu makro na początku tygodnia powoduje, że uwaga inwestorów zostaje przekierowana ponownie na doniesienia o rozprzestrzenianiu się nowej odmiany „delta” Covid-19.

Początek tygodnia na rynkach jest dość nerwowy. Uśpieni inwestorzy przebudzili się dopiero w piątek po danych o nastrojach konsumentów i oczekiwaniach inflacyjnych. Dolar umacnia się, a euro traci, a to nie pomaga złotemu. Ubiegły tydzień obfitował w dane o inflacji, szczególnie z USA. Zarówno ceny konsumenta, jak i producenta rosną tam coraz szybciej, co stanowi potencjalnie niebezpieczne połączenie.

Na początku bieżącego tygodnia kalendarz danych makroekonomicznych jest niemal pusty. Z tej przyczyny, na globalnych rynkach finansowych w centrum uwagi pozostają spekulacje na temat dalszych działań banków centralnych (z Rezerwą Federalną na czele), a także pandemia, a przede wszystkim restrykcje związane z rozprzestrzenianiem się wariantu Delta.

To że Fed żyje w swoim świecie, przez co rynki przestały niemal reagować na dane makroekonomiczne, nie oznacza, że są one nieistotne. W tej chwili rozstrzyga się tak naprawdę co dzieje się z amerykańską gospodarką, na ile grozi jej przegrzanie, a na ile nieoczekiwane na razie późniejsze spowolnienie. W tym tygodniu poznaliśmy przede wszystkim dane o inflacji (zarówno konsumenckiej, jak i producenckiej), które pokazują, że problem wzrostu cen, nawet jeśli ostatecznie okaże się w większości przejściowy, nie powinien być bagatelizowany.

Duże zaskoczenie w inflacji z USA przynosi nową falę awersji do ryzyka i podgrzewa dyskusję odnośnie tego, ile jeszcze Fed utrzyma ultra-łagodną politykę. Szczegóły raportu nie dają jasnej odpowiedzi, w jak dużym stopniu wzrosty cen są tymczasowe, stąd nie ma pewności, czy dziś po południu prezes Fed Powell całkowicie zbagatelizuje ryzyko wysokiej inflacji i oddali wizję przyspieszonej normalizacji polityki.

Aż do września 1991 roku należy się cofnąć, aby zobaczyć inflację bazową w USA powyżej bieżącego poziomu 4,5%. Wczoraj dane o cenach konsumenta zaskoczyły po raz kolejny, ale reakcja (pomijając może dolara) była bardzo skromna. Fed całkowicie uśpił rynki. Wzrost wszystkich cen w ujęciu rocznym wyniósł 5,4% i tu również mamy spore zaskoczenie, bo konsensus rynkowy zakładał minimalny spadek z 5% odnotowanych w maju.

Polska waluta nie przerywa serii słabych dni. Od początku tygodnia kurs EURPLN wzrósł o 4 grosze, nieco więcej zyskał CHFPLN, a USDPLN przesunął się aż o 6 groszy za sprawą dodatkowego wsparcia ze strony spadającego EURUSD. Złoty jest słaby nie tylko za sprawą ostatnio silnego dolara na globalnych rynkach, choć jest to jeden z ważniejszych czynników. Tymczasem USD został wczoraj wsparty przez rekordowy odczyt inflacji CPI w czerwcu, co może przybliżać moment normalizacji polityki monetarnej w USA.

Lepsze od spodziewanych dane nt. bilansu handlowego w Chinach (w czerwcu nadwyżka 51,5 mld USD) sprawiły, że chiński juan jest dzisiaj w gronie silniejszych walut. Bilans dla dolara jest mieszany, coraz więcej walut wygrywa w zestawieniu z amerykańską, chociaż zmiany są niewielkie. Najsłabszy w G-10 jest funt, ale traci on zaledwie 0,1 proc. Premier Johnson podtrzymał wcześniejsze decyzje o zniesieniu pandemicznych restrykcji z dniem 19 lipca, chociaż wezwał do dalszego zachowywania większej ostrożności (jaki będzie tego efekt?).

Silna postawa Wall Street i odbicie walut surowcowych sugerują, że rynki zdrowieją po zeszłotygodniowych turbulencjach. Przy wszystkich obawach wokół wariantu Delta wirusa, nie dochodzi do gwałtownej zmiany oczekiwań, jak wirus wpłynie na tempo globalnego ożywienia. Ale odbicie przychodzi powoli i nierównomiernie, co widać chociażby po wciąż słabej postawie złotego. Przydałby się nowy impuls, którym mogą być dzisiejsze dane z USA.

Wtorkowe statystyki wypadają słabo, polska waluta jest najsłabsza w zestawieniach z dolarem. Na pocieszenie można dodać, że zmiany są niewielkie (0,25 proc.). Tyle, że tendencja słabości złotego trwa już od pewnego czasu. Wczoraj zachowywaliśmy się najgorzej w regionie. Powód? Gołębie sygnały płynące od naszych decydentów - w zeszłym tygodniu RPP dała do zrozumienia, że nie widzi potrzeby zmiany polityki monetarnej w nadchodzących miesiącach, ...

Przed dwoma miesiącami publikacja danych o kwietniowej inflacji w USA spowodowała sporą nerwowość na rynku. Miesiąc temu inflacja wzrosła do 5%, ale dane te zostały już zignorowane. Dzisiejszy odczyt może być już tylko formalnością. Inflacja była tematem przewodnim drugiego kwartału, szczególnie w USA. Ogromna stymulacja fiskalna, otwarcie gospodarki, wzrost cen surowców – to wszystko napędza wzrost cen. W maju wyniósł on już 5% w skali roku, zaś inflacja bazowa (3,8%) była najwyższa od niemal 30 lat.

Dolar jest w poniedziałek silniejszy na szerokim rynku, minimalnie mocniejszy jest tylko chiński juan, gdzie spekuluje się o kolejnych działaniach decydentów mających prowadzić do wsparcia lokalnej gospodarki (po piątkowej decyzji o cięciu stopy RRR o 50 p.b.). Wciąż przebija się tryb risk-off oparty na strachu przed ekonomicznymi skutkami Delty (powrót pandemicznych restrykcji).

Odbicie na rynkach w Azji i spokój w Europie sprawiają wrażenie, że główna fala awersji do ryzyka na globalnym rynku powinna już być za nami, choć powrót umocnienia walut rynków wschodzących będzie postępował powoli. Pośród inwestorów zaczyna wygrywać przekonanie, że wpływ wariantu Delta wirusa na rynki będzie ograniczony, a globalne ożywienie pozostanie na kursie.

Stopy procentowe są dziś na rynku walutowym na wagę złota. A wiele wskazuje na to, że w strefie euro pozostaną ujemne jeszcze przez bardzo długi okres czasu. To zaś nie pozostaje bez wpływu na politykę NBP, a przez to – na złotego. Europejski Bank Centralny zakończył przegląd opcji polityki pieniężnej i doszedł do wniosku, że należy podnieść cel inflacyjny. Do tej pory Bank komunikował, że inflacja powinna wynosić nieco poniżej 2%, co nieformalnie przyjmowano jako 1,8%.